حمداله سجاسی قیداری - استادیار گروه جغرافیای دانشگاه فردوسی مشهد، ایران
عطیه گروسی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه فردوسی مشهد، ایران
کبریا مرادی - دانشجوی دکترای گروه جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران
داوود مهدوی - استادیار گروه جغرافیای دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

جاذبههای موجود در محیطهای روستایی نقش اساسی در جذب گردشگر دارند. فضاهای عمومی موجود در روستاها مانند میدانها و کوچهها همراه معماری بیرونی خانهها و مبلمانهای موجود میتوانند عناصر جذاب برای گردشگران باشند. کیفیت محیطی فضاهای عمومی و عناصر موجود در آن اولین و مهمترین جاذبه گردشگری از دیدگاه گردشگران روستایی بوده و میتواند موجب رونق گردشگری شود. بر این اساس، هدف از پژوهش حاضر سنجش و ارزیابی کیفیت محیطی فضای عمومی روستاهای مقصد در جذب گردشگر است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی است و دادههای مورد نیاز به دو روش اسنادی و میدانی جمعآوری شده است. در این پژوهش هشت روستا از شهرستان طرقبه و شاندیز، که دارای جاذبههای گردشگریاند و گردشگری در آنها رواج یافته، بررسی شده است. جامعه آماری شامل گردشگران روستایی و جامعه نمونه شامل ۱۹۴ گردشگر است. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون همبستگی پیرسون، Tتکنمونهای، و مدل ویکور استفاده شده است. براساس آزمون Tتکنمونهای، از بین چهار مولفه انتخابشده بیشترین مقدار آن مربوط به مولفه عملکردی با میانگین ۰۸/۳ و کمترین مقدار مربوط به مولفه زیباشناختی با میانگین ۹۴/۲ است. براساس آزمون همبستگی، در بین مولفههای کیفیت محیطی رابطه معناداری وجود دارد و قابلیت تعمیم به کل جامعه را دارد. همچنین، نتایج مدل ویکور نشان داد که روستای جاغرق در بهترین شرایط به لحاظ برخورداری از کیفیت محیطی فضاهای عمومی قرار دارد و روستای کنگ در پایینترین رده است.

توسعه گردشگری, جذب گردشگر, فضای عمومی, کیفیت محیطی, گردشگری روستایی