رویکرد پدیدارشناسانه به تجارب دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه شیراز از ارائه آموزش برخط در بحران کرونا

به دنبال شیوع ویروس کرونا، تعطیلی دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی، دست اندرکاران آموزش عالی ناگزیر از ارائه آموزش در بستر نظام های اتوماسیون و سامانه های آموزش برخط شدند. هدف اصلی از انجام پژوهش حاضر، فهم تجربه زیسته دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه شیراز از ارائه آموزش برخط در بحران کرونا بود که با استفاده از روش پدیدارشناسی اجرا شد. روش گردآوری اطلاعات، استفاده از پرسشنامه مصاحبه نیمه ساختارمند بود. بر این اساس، با رویکرد نمونه گیری هدفمند و روش معیار، دانشجویان تحصیلات تکمیلی که از آموزش های برخط استفاده می نمایند، انتخاب شدند و بر اساس اشباع نظری نهایتا ۲۲ نفر مصاحبه شدند. تحلیل مصاحبه ها، با استفاده از الگوی کلایزی و روش تحلیل مضمون انجام شد. پس از استخراج و دسته بندی موضوعی، در ۴ مضمون اصلی و ۱۴ مضمون فرعی شامل آموزشی (مشتمل بر پنج مضمون فرعی؛ ایجاد فرصت و تجربه جدید آموزشی، ارتقای سواد رسانه ای، تغییر مسئولیت یادگیری، تغییر در شیوه تدریس اساتید و کاهش مشارکت در یادگیری)، زیرساخت (مشتمل بر چهار مضمون فرعی؛ قطع و وصل اینترنت، دسترسی همگانی به اینترنت، کیفیت صدا و تصویر و وضعیت پشتیبانی)، انعطاف پذیری (مشتمل بر دو مضمون فرعی آزادی عمل دانشجویان و عدم محدودیت زمانی و مکانی) و اقتصادی (مشتمل بر چهار مضمون فرعی؛ خرید اینترنت، خرید سخت افزار و صرفه جویی در زمان و هزینه ایاب و ذهاب) طبقه بندی شدند. با توجه به مشکلات و معایبی که توسط دانشجویان عنوان گردید، ارتقای زیرساخت های تحت شبکه جهت ارائه آموزش برخط ضرورت می یابد.  

Keywords:

تجارب زیسته , دانشجویان , تحصیلات تکمیلی , آموزش برخط , ویروس کرونا