تبیین فضای عرفانی سماع و تلفیق آن با هنر نقاشی مدرن

در ایجاد تناسب بین فضای عرفان و هنر همان­گونه که سالک در مقام شهود، به دیده­ های خویش مومن است؛ هنرمند نیز در خلق اثر بدیع با چنین حالتی روبرو خواهد بود و این توفیق نیز مستلزم نیل به یک حقیقت ثابت و یک محبوب است که در ابداع اثر هنری، حقیقت به ظهور رسیده در این مجال، به صورت تابلو نقاشی جلوه­ گر شده است. تحقیق در مفهوم عرفانی سماع و صورت­ شناسی آن در عناصر زیبایی رنگ و نقاشی، زمانی گویاتر می­ گردد که به سیر تلفیقی آن با نقاشی مدرن پرداخت و این مجال، که به روش توصیفی – تحلیلی نگاشته شده است؛ زیبایی­ شناسی را تا جایی پیش می ­برد که می­توان یک محور کاربردی ­تری را ارائه داد. این پژوهش، با ایده­پردازی آمیخته با تخیل نویسنده و با راهنمایی رسام جهت نقش پردازی افکار و ایده ­های نوین وی، برای نخستین بار همراه با تصاویری که مخلوق ذهن خلاق نویسنده است به نمایش گذاشته شده. هدف غایی این جستار مدعی است که نقاش هنرمند بتواند با تلفیق یکی از سنت­های سلوک (سماع) که آن را از نگارگران سلف اخذ کرده است؛ با استناد به ظواهر طبیعت به صورت نمادین و با خلط رنگ­ های مذهبی، همراه با نگرشی عرفانی به اصل و مبدا، آن را به تصویر بکشد.

Keywords:

عرفان , سماع , نقاشی , هنر تلفیقی , مدرن