نقش واسطه ای سخت رویی و خودکارآمدی شغلی بر اساس حمایت اجتماعی در پیش بینی فرسودگی شغلی در کارکنان یک بیمارستان نظامی

مقدمه: فرسودگی شغلی یکی از مهمترین عواقب اجتناب ناپذیر استرس کاری است که به نوبه خود منجر به فرسودگی جسمی، تغییر رفتار و عملکرد شغلی می شود. هدف مطالعه حاضر نقش واسطه ای سخت رویی و خودکارآمدی شغلی بر اساس حمایت اجتماعی در پیش بینی فرسودگی است. روش بررسی: این تحقیق توصیفی همبستگی از نوع کاربردی بود که در سال ۱۳۹۸ بر روی ۲۷۵ نفر از کارکنان یک بیمارستان نظامی انجام شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های حمایت اجتماعی، سخت رویی، خودکارآمدی و فرسودگی شغلی استفاده شد. داده ها با استفاده از مدل معادلات ساختاری از طریق نرم افزار لیزرل و از آزمون آماری تحلیل کوواریانس چند متغیری مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که دو متغیر خودکارآمدی و سخت رویی به شکل مستقیم بر فرسودگی شغلی تاثیر منفی معنادار دارند. همچنین این دو متغیر به طور غیرمستقیم از طریق حمایت اجتماعی بر فرسودگی شغلی تاثیر معنادار دارند. بحث و نتیجه گیری: بر اساس این تحقیق می توان استنباط کرد که بین حمایت اجتماعی و خودکارآمدی شغلی رابطه معنی داری وجود دارد. بنابراین به صورت تلویحی می توان استنباط کرد که خودکارآمدی شغلی بالا در پیش بینی فرسودگی شغلی موثر واقع می شود.

Keywords:

Self Efficacy , Social Support , Burnout , خودکارآمدی , حمایت اجتماعی , فرسودگی شغلی