تغییرات عملکرد بینی پس از جابجایی های ماگزیلا
عنوان مقاله: تغییرات عملکرد بینی پس از جابجایی های ماگزیلا
شناسه ملی مقاله: JR_JMDS-45-2_003
منتشر شده در در سال 1400
شناسه ملی مقاله: JR_JMDS-45-2_003
منتشر شده در در سال 1400
مشخصات نویسندگان مقاله:
مجید حسینی ابریشمی - استادیار گروه جراحی دهان، فک و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
مژگان کاظمیان - استادیار گروه جراحی دهان، فک و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
علیرضا شیرزاده - استادیار گروه جراحی دهان، فک و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
شهرزاد دلشاد - دانشجوی دندانپزشکی دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
سید حمیدرضا ابوتراب زاده - دستیار تخصصی گروه جراحی دهان، فک و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
خلاصه مقاله:
مجید حسینی ابریشمی - استادیار گروه جراحی دهان، فک و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
مژگان کاظمیان - استادیار گروه جراحی دهان، فک و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
علیرضا شیرزاده - استادیار گروه جراحی دهان، فک و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
شهرزاد دلشاد - دانشجوی دندانپزشکی دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
سید حمیدرضا ابوتراب زاده - دستیار تخصصی گروه جراحی دهان، فک و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
مقدمه: تغییر موقعیت فک بالا بطور معمول جزیی از درمان بدشکلی های اسکلتال می باشد. جهت انجام این جابجایی ها تکنیک جراحی استئوتومی لفورت ۱ معرفی گردید و از زمان معرفی آن تاکنون جراحان به اثر اجتناب ناپذیر آن در فرم و عملکرد حفره بینی پی برده اند. تعدادی از محققین تاکنون با استفاده از جریان و مقاومت هوای بینی به بررسی این تغییرات پرداخته اند. با در نظر گرفتن این مهم، بر آن شدیم تا تغییرات جریان هوای بینی و مقاومت آن را بعد از جراحی های جابجایی ماگزیلا ارزیابی نماییم. مواد و روش ها: تعداد ۲۱ بیمار ارجاع شده به بخش جراحی دهان، فک و صورت دانشکده دندانپزشکی مشهد در این مطالعه حضور داشتند. کلیه این بیماران به جراحی لفورت ۱ نیاز داشتند و به سه گروه جابجایی قدامی، جابجایی فوقانی و جابجایی فوقانی-خلفی تقسیم شدند. جهت انجام بررسی های لازم، تست راینومانومتری قدامی و رادیوگرافی لترال سفالومتری ۱ هفته قبل از عمل و ۳ ماه پس از آن از کلیه بیماران اخذ شد. داده ها بوسیله آزمون آنالیز واریانس یک طرفه، t زوجی، کروسکال والیس، ویلکاکسون تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی داری ۰۵/۰ بود. یافته ها: با توجه به بررسی های راینومانومتریک و رادیوگرافیک، بیشترین بهبودی در عملکرد بینی مربوط به گروه جابجایی فوقانی و کمترین تغییر مثبت در نتیجه جابجایی قدامی فک بالا بوده است. بطور کلی و بدون در نظر گرفتن گروه های ذکر شده، میانگین جریان هوا و مقاومت در برابر عبور هوا به دنبال جراحی های جابجایی ماگزیلا به ترتیب افزایش و کاهش داشته است اما هیچکدام از این تغییرات از لحاظ آماری معنی دار نبوده اند. نتیجه گیری: چناچه جراحی ماگزیلا با تکنیک صحیح انجام گردد، اختلالی در تنفس ایجاد نمی کند.
کلمات کلیدی: استئوتومی لفورت I, راه هوایی, مقاومت بینی, جریان هوای بینی, راینومانومتری
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1225486/