ملاحظات زیست محیطی در انتخاب دمولسیفایر در نمکزدایی نفت خام

نفت خام استخراج شده از چاه به همراه خود مقداری آب، گل و لای، زنگ آهن، نمکهای قلیایی، شن و ماسه و... را حمل می کند. بخش اعظمی از این آب نمک با نفت خام تشکیل امولسیون پایداری را می دهد. عدم جداسازی مناسب آب نمک از نفت، باعث کاهش کیفیت نفت خام تولیدی نسبت به استانداردهای بین المللی گردیده، همچنین منجر به وارد شدن صدمات جدی به تاسیسات فراورش و انتقال نفت خام می گردد.در حال حاضر برای شکستن امولسیون بین نفت خام و آب نمک و جداسازی آب نمک از آن، از تلفیق چند روش در کنار هم استفاده می شود.یکی از اصلی ترین مراحل در این عملیات، استفاده از مواد شیمیایی تعلیق شکن(دمولسیفایر) می باشد. این مواد بایستی متناسب با شرایط مختلف هر نوع نفت خام، بهترین عملکرد را در شکستن امولسیون موجود در نفت خام داشته باشند.با توجه به حجم بالای تولید نفت خام و آب نمک جدا شده از آن پس از فرایند نمکزدایی، عدم رعایت ملاحظات زیست محیطی در بکارگیری دمولسیفایرهای مناسب باعث ایجاد مشکلات و آلودگیهای شدید زیست محیطی گردیده است. در این مقاله پس از بیان ملاحظات زیست محیطی در انتخاب دمولسیفایر مناسب نظیر تجزیه پذیری جزء فعال، انتخاب حلال و فرمولاسیون مناسب با حداقل اثرات زیست محیطی با معرفی چند دمولسیفایر مناسب، مقایسه ای از این ترکیبات با نمونه های تجاری و وارداتی موجود انجام داده و اثرات زیست محیطی نمونه های تجاری با نمونه های معرفی شده مقایسه گردیده و در نهایت بحث و نتیجه گیری خواهد شد.

Keywords:

دمولسیفایر , تعلیق شکن , محیط زیست , امولسیون شکن , نمکزدایی , نفت خام