ابوالفضل شاه آبادی - استادیار دانشگاه بوعلی سینا

هدف این مطالعه ارزیابی نقش رشد بهره وری کل عوامل، نیروی کار و موجودی سرمایه فیزیکی در رشد اقتصاد ایران با استفاده از تابع تولید در طول برنامه های سوم، چهارم و پنجم پیش از انقلاب اسلامی (۱۳۵۶_۱۳۴۲) و برنامه های اول، دوم و سوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران (۱۳۸۳_۱۳۶۸) می باشد. یافته های اصلی به شرح زیر می باشد:۱- منابع رشد اقتصاد ایران طی دوره ۱۳۵۶_۱۳۴۲، به ترتیب رشد موجودی سرمایه فیزیکی و رشد نیروی کار می باشد. به بیان دیگر نرخ رشد اقتصاد ایران طی این دوره، از مدل رشد برونزا پیروی کرده است.۲- منابع رشد اقتصاد ایران طی دوره ۱۳۸۳_۱۳۶۸ به ترتیب رشد موجودی سرمایه فیزیکی، رشد نیروی کار و رشد بهره وری کل عوامل می باشد. به بیان دیگر نرخ رشد اقتصاد ایران طی این دوره، از مدل رشد درونزا پیروی کرده است.۳- نرخ رشد بهره وری نیروی کار، نرخ رشد بهره وری موجودی سرمایه فیزیکی، نرخ رشد بهره وری کل عوامل و نرخ رشد اقتصادی طی دوره (۱۳۵۶_۱۳۴۲) و (۱۳۸۳_۱۳۶۸) دارای نوسانات شدید است.

بهره وری کل عوامل, بهره وری نیروی کار, بهره وری موجودی سرمایه فیزیکی و نرخ رشد اقتصادی