ابوالفضل شاه آبادی - مدرس دانشگاه تهران

هدف این مقاله بررسی تجربی عوامل موثر بر رشد اقتصادی ایران طی دوره ۱۳۳۸-۱۳۸۰ میباشد. نتایج تحقیق از مدل رشد درونزا حمایت کرده و دلالت دارد بر آنکه: (۱) موجودی سرمایه بخش خصوصی تاثیر قابل توجه و مهمی بر رشد اقتصادی دارد (۲) موجودی سرمایه بخش دولتی نقش مثبتی بر رشد اقتصادی دارد (۳) توسعه سرمایه انسانی نقش مهمی در بسط تولید ایفاء میکند (۴) اثرات خارجی ایجاد شده توسط انباشت سرمایه فیزیکی و انسانی مثبت است. (۵) اتخاذ سیاستهای اقتصادی که موجب افزایش قابلیت رقابت داخلی و خارجی و... میگردد، سبب افزایش رشد اقتصادی میشود

رشد اقتصادی درونزا, موجودی سرمایه بخش خصوصی و دولتی, سرمایه انسانی و سیاستهای اقتصادی