سید رضا سلیم بهرامی - دکتری، گروه مهندسی عمران، دانشکده امام محمد باقر (ع)، دانشگاه فنی و حرفه ای استان مازندران، ایران.

یکی از مواردی که به عنوان مواد غیرقابل بازیافت وارد محیط زیست می شود، لاستیک های مستعمل خودرو است. تحقیقات انجام شده نشان می دهد لاستیک های مستعمل از موادی تشکیل شده اند که به دلیل تجزیه نشدن آن ها در شرایط معمول، سبب ایجاد آلودگی و آسیب به محیط زیست شده است. بر اساس تحقیقات صورت گرفته، یکی از راه های حذف این مواد، استفاده از ضایعات لاستیکی در بتن است. لذا در این تحقیق، با جایگزینی ذرات لاستیکی ضایعاتی به جای سنگ دانه ها و تخمین مقاومت فشاری بتن توسط شبکه عصبی مصنوعی با استفاده از پارامترهای ورودی (نسبت آب به سیمان، ماده افزودنی فوق روان کننده و ترکیب وزنی دانه بندی) پرداخته شده است. نتایج حاصل از این پژوهش با پژوهش های مرتبط محققان مورد مقایسه قرار گرفت که حاکی از برتری و دقت بالای شبکه عصبی مصنوعی حاصله در این پژوهش است. شاخص مهندسی a-۲۰ برای شبکه عصبی برابر یک به دست آمده و خطای ۹۹ درصد از داده ها، کمتر از ۱۵ درصد به دست آمده که نشان از تقریب مناسب مقاومت فشاری بتن حاوی ذرات لاستیکی ضایعاتی توسط شبکه عصبی مصنوعی است. همچنین نتایج آنالیز حساسیت با استفاده از روش میلن حاکی از تاثیر ۴۰ درصدی مقدار وزنی ماده افزودنی فوق روان کننده به عنوان پارامتر حساس در این نوع از بتن است.

شبکه عصبی مصنوعی, بازیافت, محیط زیست, بتن, ذرات لاستیکی ضایعاتی