بررسی اثر ۵-آزاسیتیدین به عنوان ماده ضدمتیلاسیون DNA بر روی صفات زراعی، القای آندروژنز از طریق کشت بساک و بیان ژن DNA متیل ترانسفراز در بافت برگی ذرت (.Zea mays L)
Publish place: Plant Genetic Researches، Vol: 7، Issue: 2
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 441
This Paper With 16 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PGRLU-7-2_010
تاریخ نمایه سازی: 18 خرداد 1400
Abstract:
بهینه سازی روش های درون شیشه ای برای تولید گیاهان دابل هاپلوئید ذرت نقش مهمی در برنامه های اصلاحی این گیاه دارد. در این مطالعه اثرات ماده ۵-آزاسیتیدین بر روی صفات زراعی، کارایی القای آندروژنز و همچنین بیان ژن DNA متیل ترانسفراز (AF۲۲۹۱۸۳.۱) در دو مرحله رشدی ذرت شامل مرحله ۷ تا ۸ برگی و مرحله گلدهی مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. دو ژنوتیپ ذرت (DH۵ × DH۷ و ETMH-۸۲) به عنوان عامل اول و تیمار بذور ذرت با ۵-آزاسیتیدین (۰، ۵، ۱۰ و ۱۰۰ میکرومولار) به عنوان عامل دوم در نظر گرفته شدند. بذور تیمار شده در مزرعه کشت گردیده و در طول مراحل رشد، صفات مختلف مورفولوژیکی و زراعی اندازه گیری شدند. در آزمایش کشت بساک، بساک های حاوی میکروسپور هایی در مراحل تک هسته ای میانی تا تک هسته ای انتهایی انتخاب و در محیط کشت پایه YPm حاوی ۱ میلی گرم در لیتر D-۲,۴ و ۲ میلی گرم در لیتر BAP کشت گردیدند. اثرات متقابل ژنوتیپ × سطوح ۵-آزاسیتیدین برای همه صفات مورد مطالعه به جز تعداد دانه در ردیف بلال، عمق دانه، قطر بوته، تعداد برگ در بوته و تعداد بلال اختلاف معنی داری را نشان دادند. بیشترین میزان وزن هزار دانه در تیمارهای ۱۰ و ۱۰۰ میکرومولار و همچنین بیشترین عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک در تیمار ۱۰۰ میکرومولار ۵-آزاسیتیدین برای هر دو ژنوتیپ مشاهده شد. بذور ژنوتیپ DH۵ × DH۷ تیمار شده با غلظت ۵ میکرومولار ۵-آزاسیتیدین بیشترین میانگین تعداد ساختارهای رویان مانند (۱۸۳۳/۰) و گیاهچه باززایی شده (۰۶۷/۰) به ازای هر بساک را ایجاد کردند. بیان نسبی ژن DNA متیل ترانسفراز در گیاهان حاصل از بذور تیمار شده با غلظت های مختلف ۵-آزاسیتیدین در هر دو ژنوتیپ و هر دو مرحله رشدی مورد مطالعه نسبت به گیاهان شاهد (غلظت صفر میکرومولار ۵-آزاسیتیدین) کاهش معنی داری نشان داد که این کاهش بیان ژن می تواند منجر به بهبود القای آندروژنز در کشت بساک ژنوتیپ DH۵ × DH۷ شده باشد. به هر حال، علی رغم کاهش بیان این ژن در دو مرحله رشدی ژنوتیپ ETMH-۸۲، القای آندروژنز در این ژنوتیپ مشاهده نگردید. نتایج تحقیق حاضر می تواند به تعیین نقش عوامل اپی ژنتیکی در القاء آندروژنز و بهبود تولید گیاهان هاپلوئید در ذرت کمک کند.
Keywords:
Authors
راضیه عزیزیان مصلح
Bu-Ali Sina University
محمدرضا عبداللهی
Department of Agronomy and Plant Breeding, Faculty of Agriculture, Bu-Ali Sina University, Hamedan, Iran
حسن ساریخانی
Department of Plant Production and Genetic, Faculty of Agriculture, University of Agriculture and Natural Resources, Ahvaz, Iran
اصغر میرزایی اصل
Bu-Ali Sina University
پیام پورمحمدی
Khuzestan University of Agriculture and Natural Resources
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :