علیرضا قمی - دانشجوی کارشناسی ارشد جنگلداری دانشکده منابع طبیعی دانشگاه گیلان
رامین نقدی - استادیار گروه جنگلداری دانشکده منابع طبیعی دانشگاه گیلان
ادریس تقوای سلیمی - کارشناس ارشد آبحیزداری دانشکده منابع طبیعی دانشگاه گیلان
کیومرث محمدی سمانی - استادیار گروه جنگلداری دانشکده منابع طبیعی دانشگاه کردستان

جاده ها به عنوان شاهرگهای حیاتی یک جامعه محسوب می گردند. به طوری که در صورت عدم توسعه آنها، حیات جامعه مختل خواهد شد. ولی از طرف دیگر جاده سازی به عنوان یکی از عوامل تخریب منابع طبیعی است. به طوری که امروزه از مهمترین بحث ها بین جنگل شناسان و طرفداران محیط زیست، جاده سازی در جنگل است. اگر جاده جنگلی به خوبی طراحی شود کمترین صدمه به رویشگاه را در بر خواهد داشت. منطقه مورد مطالعه در استان گیلان و 10 کیلومتری شهرستان اسالم، در جنوب رودخانه ای به نام ناو واقع است. در طراحی جاده های جنگلی با توجه به اینکه ترکیب لایه های مختلف به شیوه سنتی مستلزم صرف وقت و دقت زیاد است، این روش قابلیت بکارگیری و مقایسه اطلاعات زیادی را ندارد. اما فرآیند تحلیل سلسله مراتبی روشی است منعطف و ساده که برای تصمیم گیری در شرایطی که معیارهای تصمیم گیری متضاد، انتخاب بین گزینه ها را با مشکل مواجه می سازد، مورد استفاده قرار می گیرد. در این مطالعه با توجه به خصوصیات منطقه نقشه های شیب، ارتفاع از دریا، جهات جغرافیایی، هیدروگرافی، زمین شناسی، خاک شناسی، تیپ های گیاهی مورد استفاده قرار گرفت. این نقشه ها توسط روش تحلیل سلسله مراتبی ارزش گذاری بیرونی شدو سپس در نرم افزار ArcGIS ارزش گذاری درونی آنها نیز انجام گرفت. این نقشه ها با توجه به ارزشهای درونی و بیرونی با هم تلفیق شدند. نقشه بدست آمده با نقشه جاده های موجود در منطقه رویهم گذاری شد تا میزان عبور جاده از مناطق با کیفیت های مختلف تعیین شود. هر میزان که جاده از مناطق با کیفیت بهتر عبور کرده باشد نشان دهنده این است که موازین زیست محیطی را بیشتر رعایت کرده است

جاده، جنگل، موازین زیست محیطی، تخریب