نازلی ایلچی زاده - گروه رفتار حرکتی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
محمد تقی اقدسی - استاد، رفتار حرکتی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز
سید حجت زمانی - استادیار، رفتار حرکتی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر بازی­ های بومی-محلی بر جنبه ­های رشد اجتماعی و روانی دانش ­آموزان دختر بود. این تحقیق از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. دو کلاس آموزشی شامل سی و پنج دانش ­آموز ۱۲-۱۴ سال مدرسه اطهران شهر تبریز به ­صورت هدفمند انتخاب و سپس در دو گروه تجربی (۱۸ نفر) و کنترل (۱۷ نفر) قرار گرفتند. گروه بازی ­های بومی-محلی فعالیت ­های خود را به­ مدت ۱۲ هفته، هر هفته یک جلسه یک ­ونیم ساعته انجام دادند. در این مدت آزمودنی های گروه کنترل، فعالیت های رایج مدرسه را انجام دادند. به منظور تحلیل داده­ ها از آزمون یومن ­ویتنی و ویلکا کسون استفاده شد. نتایج نشان داد در رشد اجتماعی و اغلب خرده­ مقیاس ­های مربوط به آن، گروه بازی­ های بومی-محلی نسبت به گروه فعالیت ­های رایج مدرسه بهبود معناداری داشته است؛ اما در مقیاس سلامت روان، تنها در مقیاس فرعی علائم جسمانی تفاوت بین دو گروه معنادار بود. می ­توان نتیجه گرفت بازی­ های بومی-محلی می­تواند روشی آسان و بومی برای بهبود برخی جنبه ­های رشد اجتماعی و مقیاس­ های فرعی سلامت روان در دانش ­آموزان باشد.

بازی, بومی-محلی, رشد اجتماعی, سلامت روانی, دختران نوجوان