اثر سلول بنیادی مزانشیمی و تمرین هوازی بر بیان ژن های β-catenin و GSK-۳β بافت قلب در رت های مدل تجربی استئوآرتریت زانو
Publish place: Paramedical Sciences and Military Health، Vol: 15، Issue: 3
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 289
This Paper With 12 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JPSMH-15-3_002
تاریخ نمایه سازی: 18 خرداد 1400
Abstract:
چکیده:
مقدمه: توان تکثیر برای مدت طولانی سبب شده است که سلول بنیادی مزانشیمی به یک منبع مناسب در استراتژیهای ترمیم بافتی، سلول درمانی و مهندسی بافت تبدیل شود، از طرفی فعالیت ورزشی منظم، بهعنوان بخشی از کارهای روزمره فرد ممکن است به مدیریت شرایط پاتولوژیک کمک کند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تزریق سلول های بنیادی مزانشیمی و تمرین هوازی بر بیان ژن β-catenin و GSK-۳β بافت قلب موش های مدل تجربی استئوآرتریت زانو میباشد.
مواد و روش ها: بدین منظور ۳۵ سر موش نر نژاد ویستار با میانگین وزنی ۲۵۰-۳۰۰ گرم پس از انتخاب به ۵ گروه تقسیم شدند (۷سر در هر گروه): ۱) کنترل –سالم، ۲) کنترل- بیمار، ۳) سالین، ۴) (Mesenchymal Stem Cells) MSCs و ۵) تمرین + MSCs. در ابتدا مدل استئوآرتریت القاء شد. سپس به منظور گروه بندی جهت استفاده از سلول های بنیادی مزانشیمی از ناحیه فمور و tibia سلول مغز استخوان جمع آوری و پس از کشت در آزمایشگاه برای هر موش ۱۰۰۰۰۰۰ به ازای یک کیلوگرم وزن بدن موش آماده سازی شد و در طول دوره ی ریکاوری و به عنوان یک بار تزریق در محل القاء مدل سلول ها تزریق شدند. برنامه تمرینی ۴ هفته ای با رعایت اصل اضافه بار به صورت پیشرونده اجرا شد. آنالیز آزمایشگاهی سطوح ژن β-catenin و GSK-۳β بافت قلب با استفاده از کیت های تجاری ویژه و با روش Real-time PCR تعیین شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک راهه انجام شد.
نتایج: القای مدل (Osteoarthritis) OA در موش های صحرایی منجر به افزایش معنی داری در ژن –cateninβ و هم چنین کاهش معنی دار در ژن GSK۳ بافت قلب نسبت به گروه کنترل سالم گردید، که سلول و تمرین+سلول منجر به کاهش در ژن –cateninβ و هم چنین افزایش در ژن GSK۳ بافت قلب در مقایسه با گروه بیمار شد، که تغییرات ایجاد شده در گروه سلول به تنهایی معنی دار نبود ولی در گروه تمرین+سلول معنی دار بود.
بحث و نتیجه گیری: تزریق سلول بنیادی به تنهایی تاثیر چندانی بر ژن های β-catenin و GSK-۳β بافت قلب نداشت ولی انجام تمرین هوازی پس از تزریق سلول های بنیادی در رت های استئوآرتریت شده به خوبی توانست تغییرات معنی داری را در ژن های β-catenin و GSK-۳β بافت قلب ایجاد کند. بنابراین تزریق سلول بنیادی به همراه انجام تمرین هوازی ممکن است از طریق مهار سیگنالینگ Wnt/ β-catenin در قلب از ابتلا به بیماری قلبی عروقی در مدل تجربی استئوآرتریت جلوگیری نماید.
Keywords:
Authors
هادی علی نژاد
Department of Exercise Physiology, Faculty of Physical Education and Sport Sciences, Islamic Azad University, Ayatollah Amoli Branch, Amol, Iran
آسیه عباسی
Department of Exercise Physiology, Faculty of Physical Education and Sport Sciences, Islamic Azad University, Ayatollah Amoli Branch, Amol, Iran
پروین فرزانگی
Department of Exercise Physiology, Faculty of Physical Education and Sport Sciences, Islamic Azad University, Sari Branch, Sari, Iran
احمد عبدی
Department of Exercise Physiology, Faculty of Physical Education and Sport Sciences, Islamic Azad University, Ayatollah Amoli Branch, Amol, Iran