مهشید سوری - استادیار پژوهش، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
نادیا کمالی - استادیار پژوهش، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی، تهران،ایران
پروانه عشوری - استادیار پژوهش، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران

تنوع زیستی یک منبع تجدید ناشدنی است که از دست دادن آن غیرقابل جبران خواهد بود. اهمیت روز افزون تنوع زیستی به خاطر نقش آن در حفظ ثبات اکوسیستم ها است. تنوع زیستی به طور وسیع در مطالعات پوشش گیاهی و ارزیابی های زیست محیطی به عنوان یکی از شاخص های مهم و سریع در تعیین وضعیت اکوسیستمها مورد استفاده قرار می گیرد و یکی از مفاهیم مهم بوم شناسی است. حفظ و افزایش تنوع زیستی یکی از اهداف مدیریت اکوسیستم است و در اکوسیستم ها هرچه تنوع بیشتر باشد، زنجیره های غذایی طولانی تر و شبکه های حیاتی پیچیده تر خواهد بود. شناخت تیپ و گونه های گیاهی و تنوع زیستی نقش برجسته ای در حفظ اکوسیستم ها دارد. کاهش تنوع زیستی در یک اکوسیستم می تواند تاثیرات منفی بر کمیت و کیفیت اکوسیستم بگذارد و در نتیجه تبعات منفی به دنبال خواهد داشت. بنابراین در این مقاله سعی شده است، مهمترین علل کاهش تنوع زیستی، تاثیر فعالیت های انسانی بر کاهش تنوع زیستی، نتایج کاهش تنوع زیستی و راهکارهای کلیدی جهت افزایش تنوع زیستی مورد بررسی قرار گرفته است.

تنوع زیستی، اکوسیستم های طبیعی، علل کاهش، مدیریت