اثر فعالیت کاهش یافته با لیگاتور بندی نخاع بر بیان CDK۵ عصب سیاتیک و آزمون های رفتاری رت های نر ویستار دارای درد نروپاتیک

چکیده مقدمه: درد نوروپاتیک به صورت درد ناشی از آسیب یا بیماری سیستم عصبی حسی- پیکری تعریف می شود. نورون ها به کاهش و افزایش فعالیت به لحاظ بیوشمیایی سازگار می شوند که چنین تغییرات بیوشمیایی می تواند در حفظ و بقای نورون ها اثر گذار باشد، با توجه به نقش تنظیمی CDK۵ در عملکرد و ساختار اعصاب هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تاثیر شش هفته فعالیت کاهش یافته به شکل درد نوروپاتیک بر بیان CDK۵ در عصب سیاتیک رت های نر دارای درد نوروپاتیک بود. مواد و روش ها: ۱۰سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با میانگین وزن ۲۰±۲۵۰ گرم به ۲ گروه کنترل سالم(۵n=) و گروه فعالیت کاهش یافته (SNL) (۵n=) تقسیم شدند. طی شش هفته آینده آزمون های رفتاری درد نوروپاتیک در گروه های پژوهشی به طور مستمر انجام شد. در پایان ۶ هفته تغییرات بیان ژن CDK۵ در عصب سیاتیک با تکنیک Real time اندازه گیری و با روش ۲-ΔΔCT محاسبه شد. نتایج: پس از ۶ هفته وزن عضله نعلی در گروه لیگاتوربندی شده به طور معناداری نسبت به گروه کنترل کاهش داشت(۰۵/۰ ≤ P). در آزمون های رفتاری درد نوروپاتیک آلودنیای مکانیکی و هایپرآلژزنیای حرارتی نشان داده شد در گروه لیگاتور بندی آستانه تحریک درد نسبت به گروه کنترل به طور معناداری کمتر بود(۰۵/۰ ≤ P). میزان بیان ژن CDK۵ در عصب سیاتیک در گروه لیگاتور بندی شده به طور معناداری (پاتولوژیک) نسبت به گروه کنترل افزایش نشان داد(۰۵/۰ ≤ P). بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد در پی یک دوره فعالیت کاهش یافته با مدل SNL ، افزایش پاتولوژیک بیان ژن CDK۵ منجر به اثرات مخرب بر سیستم عصب و عضله، و ظهور نشانه های پاتولوژیکی نظیر، آتروفی عضلانی، عصبی، تسریع روند آپوپتوز و تخریب عصبی می گردد.

Keywords:

neuropathic pain , decreased activity , Cdk۵ , درد نوروپاتیک , فعالیت کاهش یافته , CDK۵