تاثیر نوع نگرش والدین به بازی در فضای سبز بر انعطاف پذیری شناختی کودکان در دوران قرنطینگی خانگی

مقدمه: در سال­ های اخیر، کودکان با محدودیت­ هایی در محیط بازی مواجه شده ­اند که این محدودیت­ ها می­ تواند عملکرد شناختی آنان را متاثر کند. هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر نوع نگرش به بازی در فضای باز بر انعطاف ­پذیری شناختی کودکان در دوران قرنطینگی خانگی انجام شد. روش: پژوهش حاضر یک مطالعه مشاهده ­ای مقطعی بود. ۳۰۰ شرکت­ کننده دانش­ آموز دختر در دامنه سنی ۹ تا ۱۱ سال به روش نمونه­ گیری داوطلبانه و براساس معیارهای ورود به مطالعه از یک مدرسه در منطقه ۱۹ تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ شرکت کردند. داده های پژوهش حاضر به صورت یک نظرسنجی آنلاین با استفاده از پرسشنامه­ ساختاری که با استفاده از فرم­ های گوگل ساخته شده بود، جمع­ آوری شد. پرسشنامه آنلاین شامل سه بخش اطلاعات جمعیت شناختی، انعطاف ­پذیری شناختی کودکان و نگرش والدین نسبت به بازی در فضای طبیعت بود. برای تحلیل داده­ ها از آزمون تحلیل واریانس و جهت تعیین محل تفاوت­ ها از آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. همچنین برای انجام و تجزیه و تحلیل در پژوهش حاضر از نرم ­افزار SPSS نسخه ۲۵ استفاده شده است. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس نشان داد، بین میانگین انعطاف­ پذیری شناختی کودکانی که والدین آن­ ها نگرش­ مثبت نسبت به بازی در طبیعت دارند، در مقایسه با نگرش منفی نسبت به بازی در طبیعت تفاوت معنادار وجود دارد (۰/۰۰۱=P) و انعطاف­ پذیری شناختی در کودکانی که والدین آن­ ها نگرش مثبت نسبت به بازی در طبیعت دارند بهتر از کودکانی است که والدین آن­ ها نگرش منفی دارند. نتیجه گیری: نوع نگرش مثبت یا منفی والدین به بازی در فضای باز بر انعطاف ­پذیری شناختی کودکان در دوران قرنطینگی خانگی اثر دارد.

Keywords:

Physical activity , Outdoor play , COVID-۱۹ , Health , فعالیت بدنی , بازی در فضای باز , کووید ۱۹ , سلامت