تاثیر تمرین استقامتی و مقاومتی بر عامل رشد عصبی مشتق شده از مغز و کورتیزول سرم در دانشجویان پسر غیرفعال: کارآزمایی بالینی تصادفی شده

زمینه و هدف: عامل رشد عصبی مشتق از مغز نقش مهمی در رشد و تکامل دستگاه عصبی دارد. تحقیقات حیوانی نشان داده اند که سطوح سرمی این فاکتور تحت تاثیر فعالیت ورزشی قرار می گیرد. هدف از انجام تحقیق حاضر تعیین تاثیر تمرین استقامتی و مقاومتی دایره ای بر عامل رشد عصبی مشتق شده از مغز و کورتیزول سرمی در مردان غیر فعال بود. روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، ۳۰ دانشجوی پسر غیر فعال به طور تصادفی به سه گروه تمرین استقامتی، تمرین مقاومتی و کنترل تقسیم شدند. آزمودنی های گروه استقامتی برنامه تمرینی استقامتی شامل ۴۵-۳۰ دقیقه دوی تناوبی با شدت ۷۵-۶۰ درصد ضربان قلب بیشینه را به مدت چهار هفته اجرا کردند. آزمودنی های گروه های تمرین مقاومتی نیز سه جلسه در هفته، به مدت چهار هفته تمرین مقاومتی دایره ای با شدت ۷۵-۶۰ درصد یک تکرار بیشینه را انجام دادند. قبل و ۴۸ ساعت بعد از دوره ی تحقیق، نمونه گیری خونی برای سنجش مقادیر سرمی عامل رشد عصبی مشتق شده از مغز و کورتیزول از آزمودنی ها به عمل آمد. یافته ها: تمرین استقامتی و مقاومتی دایره ای غلظت سرمی عامل رشد عصبی مشتق شده از مغز را به طور معنی داری افزایش داد. در بررسی نتایج پس آزمون تفاوتی بین گروه های تمرینی مشاهده نشد؛ ولی بین دو گروه تمرین استقامتی و گروه کنترل تفاوت معنی دار بود. تمرین استقامتی و مقاومتی تاثیر معنی داری بر سطوح کورتیزول سرمی نداشت. نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه، تمرین استقامتی و مقاومتی دایره ای باعث افزایش فاکتورهای نروتروفیک می شود که ممکن است بدین طریق باعث ایجاد سازگاری های ساختاری و عملکردی در دستگاه عصبی شود.

Keywords:

Endurance training , Resistance training , Brain-derived neurotrophic factor , Cortisol , تمرین استقامتی , تمرین مقاومتی , عامل رشد عصبی مشتق از مغز , کورتیزول