مهرداد چراغی - Natural Resources Dept., Hamadan Branch, Islamic Azad University, Hamadan, I.R. Iran
آمنه کارگر - Hamadan Branch, Islamic Azad University
بهاره لرستانی - Natural Resources Dept., Hamadan Branch, Islamic Azad University, Hamadan, I.R. Iran
امید طبیعی - Natural Resources Dept., Arsanjan Branch, Islamic Azad University, Arsanjan, I.R. Iran

زمینه و هدف: با گسترش آلاینده ها در محیط زیست و وابستگی انسان به محیط برای تامین مواد غذایی و سایر نیازها، بررسی در مورد انواع آلودگی به خصوص آب ها و سایر آبزیان حائز اهمیت می باشد. هدف از این مطالعه بررسی و تعیین میزان غلظت فلزات سنگین کادمیوم (Cd)، نیکل (Ni)، سرب (Pb) و وانادیوم (V) در عضلات و پوست میگوی سفید هندی (Fenneropenaeus indicus) خوراکی در شهرستان شیراز بوده است. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی در پاییز سال ۱۳۹۰ با مراجعه به بازار عمده عرضه آبزیان تعداد ۱۲۰ نمونه میگو به صورت تصادفی از سطح شهر شیراز تهیه شد. آماده سازی و آنالیز نمونه ها مطابق با دستورالعمل های توصیه شده صورت پذیرفته و میزان فلزات سنگین با دستگاه نشر اتمی (ICP) مدل Varian V۱۰-ES تعیین و با مقادیر توصیه شده استاندارهای جهانی WHO و FAO مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ها: میانگین غلظت عناصر کادمیوم، نیکل، سرب و وانادیوم در نمونه های مورد مطالعه در بافت عضله به ترتیب برابر با ۴۵/۰±۰۸/۱، ۲۵/۱±۶۲/۸، ۱/۲±۶۳/۱ و ۹۳/۰±۶۱/۰ میلی گرم در کیلوگرم و در پوست ۳۸/۰±۲۸/۱، ۵۳/۱±۶۱/۷، ۶/۴±۱۵/۷ و ۴۵/۰±۴/۱ میلی گرم در کیلوگرم وزن بدن اندازه گیری گردید. میزان فلزات سنگین کادمیوم، سرب و وانادیوم در پوست میگو و میزان نیکل در عضله میگو در مقایسه با یکدیگر بیشتر بود (۰۵/۰P<). نتیجه گیری: نتایج به دست آمده در این مطالعه بیانگر بالاتر بودن میزان غلظت اندازه گیری شده عناصر فلزات سنگین در میگوی سفید هندی در مقایسه با مقادیر توصیه شده استاندارد WHO/FAO و در نتیجه آلودگی نمونه ها به این عناصر می باشد، بنابراین باید مصرف این گونه با احتیاط همراه باشد.

Heavy metals, Indian prawn, Shiraz, فلزات سنگین, میگوی سفید هندی, شیراز