مقایسه تاثیر آموزش مستقیم و غیر مستقیم بر تغییر نگرش والدین کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعالی، در زمینه میزان رضایت از درمان و تبعیت دارویی

زمینه و هدف: اختلال نقص توجه/ بیش فعالی از شایع ترین مشکلات رفتاری است که باعث پرتحرکی، نقص توجه و افت تحصیلی در کودکان می شود. با توجه به اهمیت درمان دارویی در این اختلال، مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر آموزش مستقیم و غیر مستقیم بر تغییر نگرش والدین کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی، در خصوص میزان رضایت از درمان و تبعیت دارویی انجام گرفت. روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، ۸۰ نفر از والدین کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی مراجعه کننده به کلینیک روانپزشکی اطفال در شهرکرد، به طور تصادفی در دو گروه آموزش مستقیم و غیر مستقیم تقسیم شدند. گروه اول در ۴ جلسه آموزش مستقیم گروهی شرکت کرده و به گروه دوم کتابچه آموزشی با همان محتوا داده شد. شرکت کنندگان قبل از آموزش و یک ماه بعد از آموزش، از نظر نگرش به دارو، رضایت از درمان و میزان تبعیت درمانی مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: در مجموع ۶۱ نفر مطالعه را به پایان رساندند. بعد از مداخله میانگین نمرات نگرش به مصرف دارو و رضایت از درمان، در گروه آموزش مستقیم افزایش معنی داری نشان داد (به ترتیب ۰۰۱/۰>P و ۰۱۶/۰=P)؛ ولی در گروه آموزش غیرمستقیم اختلاف آماری معنی داری در این زمینه مشاهده نشد (۰۵/۰P). تغییر میانگین نمره نگرش به مصرف دارو نیز در پایان دوره در گروه آموزش مستقیم نسبت به گروه غیر مستقیم اختلاف معنی داری داشت (۰۱/۰>P). نتیجه گیری: آموزش مستقیم بیش از آموزش غیر مستقیم بر بهبود نگرش به مصرف دارو و افزایش رضایت از درمان موثر بوده ولی هر دو روش بر بهبود تبعیت دارویی تاثیر داشته است؛ لذا نتایج مطالعه می تواند تاثیر قابل توجهی بر عملکرد کودکان دارای این اختلال در محیط خانواده و مدرسه داشته باشد.

Keywords:

Attention-deficit/hyperactivity disorder , Education , Parent , Attitude , Treatment , اختلال نقص توجه/ بیش فعالی , آموزش , والدین , نگرش , تبعیت دارویی