الگوهای معماری بومی به مثابه محیط آموزش معماری

معماری همواره در طول تاریخ به عنوان یکی از ارکان مهم و تاثیرگذار بر زندگی انسانها ایفای نقش کردهاست. امروزه بناهای ساخته شده در شهرهای ایران، بهترین گواه بر نابسامانی اوضاع معماری در کشور می باشند که تاثیرات جبران ناپذیری بر جامعه و فرهنگ ایران داشته اند. با جستجوی علل متعدد تاثیرگذار بر این وضعیت، آموزش معماری به عنوان یکی از عوامل تاثیرگذار قابل تشخیص است. با توجه به اینکه امروزه اکثر طراحان و معماران، فارغ التحصیلان دانشگاهی رشته معماری هستند، ضرورت بازبینی و کشف خلاءهای آموزش معماری در دانشگاه ها و اصلاح آنها ضرورت می یابد. آموزش معماری امروز از ریشه های اصیل معماری ایران فاصله گرفته است و بسیاری از دانشجویان علی رغم گذراندن واحدهای مرتبط با معماری ایران در سرفصل، شناختی سطحی و گذرا از معماری سنتی ایران بدست می آورند. از جمله عواملی که سبب شده است تا این شناخت به درستی انجام نپذیرد، عدم مواجه ه مستقیم دانشجویان با الگوهای معماری بومی ایران و روشهای ساخت آن می باشد. تجربه های موفقی از حضور دانشکده های هنر و معماری در بناهای بومی بافت تاریخی شهرهایی چون یزد، اصفهان، تبریز و ... وجود دارد که در پژوهش های متعددی بدان پرداخته شده است. آنچه این مقاله به تجربه های پیشین می افزاید، پروراندن و افزودن الگوهای معماری بومی از نقاط مختلف ایران به محیط آموزشی، جهت ارتقاء کیفیت آموزش معماری است. در این نوشتار پس از بیان تاثیر محیط آموزشی بر کیفیت آموزش معماری، الگوهای معماری بومی به عنوان فضاهایی برای آموزش معماری پیشنهاد داده میشوند و در نهایت کیفیات برآمده از این تغییر در محیط آموزش معماری ارائه می گردد.

Keywords:

الگوهای بومی , محیط آموزشی , آموزش معماری , معماری بومی