اسماء خندان - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، گرایش کاربری اراضی و ممیزی املاک، دانشکده ادبیات وعلوم انسانی، دانشگاه زابل
اکبر کیانی - دانشیار گروه جغرافیا، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه زابل

آغاز زندگی اجتماعی هر شهرنشین و برقراری ارتباط با دیگران ازمحله آغاز میشود و محله های شهری به مثابه شاخصترین واحد سازمان فضایی شهر، حائز نقش مهمی در پایداری شهری هستند. پژوهش حاضر با هدف تحلیل عملکرد مدیریت شهری بر پایه معیارهای پایداری محلهای در بافت تاریخی شهر زابل انجام شده است. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری پژوهش را تمام شهروندان شهر زابل می باشند. با استفاده از فرمول کوکران از بین سرپرستان خانوارها حجم نمونه ای به تعداد ۳۸۴ نفر به صورت تصادفی انتخاب شده است. جهت پایایی ابزار سنجش از آزمون آلفای کرونباخ استفاده شد. مقدار آلفای به دست آمده کل (۰/۸۴) نشان داد که پرسشنامه از پایای لازم برای سنجش متغیرها برخوردار است. برای تجزیه و تحلیل یافته های پژوهش از آزمون تی تک نمونه ای و تحلیل رگرسیون چندمتغیره استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که عملکرد مدیریت شهری در محلهای قدیمی شهر زابل در بعد اجتماعی-فرهنگی نامطلوب، در بعد زیست محیطی مطلوب، در بعد اقتصادی نامطلوب و در بعد کالبدی-فیزیکی نامطلوب ارزیابی شده است علاوه بر این،بعد اقتصادی در تاب آوری /۱۶۵،۰ بعد فرهنگی- اجتماعی /۳۰۸،۰ بعد زیست محیطی ۰/۵۲۱ و فیزیکی- کالبدی ۰/۶۳۸ است. با این تفاسیر ملاحظه میشود که در بین ابعادچهارگانه بعد »فیزیکی-کالبدی« تاثیرگذاری بیشتری در پایداری محله های شهر زابل ایفا میکند و بعد اقتصادی نیز کمترین نقش و تاثیرگذاری را در بین ابعاد چهارگانه بر پایداری محلهای شهر زابل دارد، در این راستا، پیشنهادهایی برای توسعه شاخصهای پایداری محله های شهر زابل ارائه شده است.

مدیریت، مدیریت شهری، محله، پایداری، شهر زابل.