مرتضی خلوصی - کارشناسی ارشد مدیریت دولتی گرایش تشکیلات و روشها، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد ایران
مهدی مهدیان زاده - کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه پیام نور ساری ایران

افزایش ناهمگونی ساختار شهری با نیازهای جمعیت، به بستری برای بروز معضلات فرهنگی و اجتماعی و گاه لاینحل تبدیل گردیده؛ به گونه ای که دامنه تغییرات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و ... به حوزه های سیاسی نیز کشیده شده است. در فقدان نظام مدیریت، برنامه ریزی و نظارت مردم محور، در یک رویکرد متمرکز و یک طرفه، طبعا نظام برنامه ریزی و نظارت نیز تحت تاثیر قرار گرفته، مدیریت شهری را نیز با مشکلاتی مواجه می نماید و امکان اجرای مدیریت واحد محلی، منطقه ای و مشارکتی را نیز ناممکن می سازد؛ در نتیجه، برنامه ها و توسعه شهری دارای هویت و متکی به مردم، محقق نشده و برخوردار از مشروعیت و قدرت عملی نخواهد بود. به عبارت دیگر، ساختار مدیریت شهر در امتداد ساختار مدیریت کشور است و تناسب ماهیتی بین این دو، لازم و ملزوم یکدیگرند. هدف از تنظیم این مقاله ارائه راهکار مناسب جهت بالا بردن مشارکت مردم در ساختار مدیریت شهری است. در این راستا، استفاده از روش تحقیق توصیفی تحلیلی به منظور تحقق عینی و ساختاری مشارکت مردمی با ویژگیهای فرهنگی ایرانیان و سابقه ساختار موفق محلات و شهرهای گذشته و به منظور ایجاد منافع حاصل از مشارکت هیات مذهبی به عنوان راهکاری برای مشارکت شهروندان در مدیریت شهر پیشنهاد شده است. به طور طبیعی ساختار جدید با موانع قانونی، مقررات و استانداردهای فنی، روشهای برنامه ریزی و مدیریت، سازمان های موجود شهرداریها و بعضا نهادهای دولتی و نبود الگوهای کاری و ... مواجه خواهد شد. با اصلاح قوانین موضوعی موجود و اصلاح ساختار شهرداریها به نفع ساختار جدید، انتظار میرود ساختار جدید در چارچوب استراتژیهای شهر محور، محله محور، تخصص محور و فرایند محور، ساختار شهرها را در قالب محلات، مناطق و شهرهای هویت یافته، باز آفرینی کرده و برای شهروندان امروزی سکونتگاهی شایسته تری فراهم شود.

برنامه ریزی شهری، مدیریت شهری، مشارکت عمومی، هیات مذهبی