بازآفرینی بافت تاریخی در پرتو اندیشه ایرانشهری اصالت بخشی با تاکید بر طبقه خلاق

تغییر و تحول لازمه ی حیات شهری میباشد، اما اگر این تحولات با مداخله صحیح همراه نباشد موجب بروز فرسودگی کالبدی و عملکردی در بافت شهر خواهد شد، مسئله ای که اکثر بافتهای تاریخی ایران با آن دست به گریبان هستند. بازآفرینی شهری فرآیندی است که با دیدی جامع و یکپارچه به مداخله در بافتهای تاریخی پرداخته و با مجموعه اقداماتی که منجر به بهبود دائمی شرایط اقتصادی، کالبدی، اجتماعی و زیست محیطی میشوند، به حل مسائل شهری میپردازد و به خلق فضاهای شهری جدید با حفظ ویژگی های اصلی فضایی (کالبدی و فعالیتی) منجر میگردد. بنابراین بازخوانی گذشته و بازتعریف آن جایگاه مهمی در بازآفرینی دارد. بازخوانی مد نظر نیز لازم است که در تمامی ابعاد صورت گیرد. بنابراین لازم است که این بازخوانی و بازتعریف در اندیشه غالب در هر زمان یعنی اندیشه ایرانشهری صورت گیرد. هدف از نگارش این مقاله ارائه تعاریفی جامع از بازآفرینی، اندیشه ایرانشهری، اصالت بخشی و طبقه خلاق و ایجاد ارتباط میان این مفاهیم میباشد. این پژوهش از حیث هدف، جزء پژوهش های کاربردی می باشد و در گردآوری اطلاعات از منابع کتابخانه ای، مشاهده میدانی و... بهره گرفته شده است. در این مقاله تبیین میگردد که به منظور دستیابی به بازآفرینی در پرتو اندیشه ایرانشهری لازم است به اصالت بخشی با تاکید بر طبقه خلاق پرداخته شود.

Keywords:

اندیشه ایرانشهری , بازآفرینی , اصالت بخشی , طبقه خلاق , مسکن اجتماعی , بافت تاریخی , یزد.