ارزیابی فضاهای عمومی در مناطق محروم شهری (مطالعه موردی:سکونت گاه غیررسمی طوس مشهد)

فضاهای شهری، مکان هایی هستند که به همه ی شهروندان تعلق داشته، منحصر به جنبه کالبدی و فیزیکی نبوده و در حقیقت با حضور انسان و فعالیت هایش است که معنا می یابند. توجه به نیاز های انسانی در شهر یکی از مهمترین عوامل شکل گیری، گسترش و حیات در شهر هاست امروزه نگاه به فضاهای عمومی مناطق محروم شهری به عنوان یک ضرورت اساسی در برنامه های توسعه شهری است که حکایت ازباز تولید این فضاها در تقویت جنبه فرهنگی,اجتماعی شهر دارد این درحالی است که به دلایل مختلف از جمله گرایش به زندگی خصوصی,توسعه زندگی اطلاعاتی,توسعه حومه نشینی و مشکلات ناشی ازحاشیه نشینی,فرسودگی وازدحام فضاهای درونی شهرها در ده ه های قبل ,این فضا اهمیت کمتری در الگو های شهرسازی معاصر داشته اند.دراین تحقیق بااستفاده از منابع معتبر وجدید سعی گردیده است ضمن بیان مفهوم فضای عمومی شهری وضرورت بازنگری آن در سکونت گاه غیر رسمی طوس مورد توجه قرار گیرد.نتایج حاصله نشان میدهد که ارتقا کیفیت فضاهای عمومی شهری در محدوده حاشیه نشین طوس جهت ایجاد سرمایه اجتماعی وتقویت یکپارچگی جامعه وحس تعلق ساکنین امری ضروری تلقی می گردد.

Keywords:

فضاهای شهری , فضاهای عمومی شهری , کنش اجتماعی , تعلق مکانی