تبیین ضرورت سنجش و پیش بینی اثرات طرح های بازآفرینی برآلودگی هوا و استفاده از مدل سازی عامل مبنا (Abm) بدین منظور”نمونه موردی : خیابان شهید بهشتی بجنورد)

طی سالیان اخیر، فرآیند بازآفرینی ، به عنوان رویکرد غالب در خصوص مداخله در بافت های فرسوده و ناکارآمد شهری×و اقدامات مرتبط با افزایش کیفیت محیط زیست شهری متجلی شده است . از سوی دیگر، با طرح مباحث مربوط به توسعه پایدار، این مفهوم به عنوان پارادایم پیشرو در پروژه های بازآفرینی شهری مورد استفاده قرار گرفته است و متعاقبا محیط زیست وحفاظت از آن ، به عنوان یکی از زمینه های اصلی مورد توجه در توسعه پایدار، به صورت سرفصلی از نگاه تلفیقی و یکپارچه نگر مرمت و حفاظت شهری و در نتیجه بازآفرینی درآمده است.آلودگی هوا ، از جمله چالش های اساسی تهدید کننده محیط زیست به شمار میرود ، که بخش قابل توجهی ازاین آلودگی ، متوجه بخش حمل و نقل و ترافیک شهری میباشد. بازآفرینی با ماهیت همه جانبه نگر خود ، رویکردی اثرگذار بر حمل و نقل و ترافیک وبه تبع آن آلودگی میباشد و ضروری است که کم و کیف این اثرات، ارزیابی و حتی پیش بینی گردد .از جمله ابزارهای مناسب جهت سنجش اثرات طرح ها ، حتی پیش از اجرای آن ها،مدلسازی (ترافیک و آلودگی هوا ) میباشد و دراین زمینه ، مدلسازی عامل مبنا(( ۱Abm بامزیت هایی که در اختیار قرار میدهد ، امکان ارائه مدلی هرچه نزدیک تر به واقعیت ، به تبع آن سنجش و پیش بینی دقیق تر و درنتیجه تحقق پذیری بیشتر طرح های بازآفرینی را فراهم مینماید.ازآن جا که این پژوهش از نظر هدف ، کاربردی میباشد و به جهت ارائه مثالی عینی از کاربستabm ، به روش توصیفی-تحلیلی خیابان شهید بهشتی دربافت مرکزی شهربجنورد ،که از وضعیت ترافیکی و نتیجتا آلودگی نامناسبی نیز رنج میبرد، شبیه سازی شده ، پیشنهاداتی جهت بازآفرینی حمل ونقل محور محیط، ارائه شده و تغییرات پیشنهادی در مدل اعمال وپیاده سازی گردیده و اثرات طرح برمیزان ترافیک و آلایندگی ناشی ازآن سنجیده شده است.

Keywords:

بازآفرینی , توسعه پایدار , آلودگی هوا , ترافیک , مدلسازی عامل مبنا , بافت فرسوده