علیرضا حسنی - دکتری شهرسازی ، عضو هیات علمی گروه مهندسی شهرسازی دانشکده هنر ، دانشگاه بجنورد
حامد علیمحمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری ، موسسه آموزش عالی اشراق

شهرها نیز مانند موجودات زندهای هستند که رشد و زوال را تجربه میکنند. اگر عوامل منفی نظم و سازمان فضایی آنهارا برهم زنند فرایند زوال آنها تسریع خواهد شد. عدالت فضایی شهر مترادف با توزیع فضایی عادلانه امکانات و منابع بین مناطق مختلف شهری و دستیابی برابر شهروندان به آنها است؛ زیرا عدم توزیع عادلانه امکانات به بحران های اجتماعی و مشکلات پیچیده فضایی خواهد انجامید. از آنجا که یکی از ویژگی های شهرهای کشورهای کمتر توسعه یافته، تفاوت های گسترده اجتماعی- اقتصادی و به تبع آن تفاوت فضایی ساکنان شهرها در برخورداری از خدمات عمومی شهری می باشد، این پژوهش به تحلیل عدالت فضایی شهری در بافت مرکزی و میانی شهر اسفراین پرداخته است. این پژوهش از نوع کاربردی بوده و روش پژوهش توصیفی- تحلیلی می باشد. روش گردآوری داده ها اسنادی- کتابخانه ای، و قلمرو مکانی پژوهش، محله های بافت مرکزی و میانی شهر اسفراین می باشد. به منظور تجزیه و تحلیل از نوع خدمات شهری شامل: آموزش عمومی، اقتصاد، کالبدی، ارتباطی استفاده شده است. این پژوهش به ارزیابی مداخله در بافت مرکزی با رویکرد عدالت فضایی بر روشهای توصیفی – تحلیلی پرداخته است که با به کارگیری تکنیک swot به شناسایی عوامل منفی و مثبت در بافت مرکزی شهر اسفراین تلاش نمود تا به ارائه برنامهریزی استراتژیک برای نوسازی و بهسازی این بافت بپردازد. نتایج تحقیق نشان داد که بافت مورد نظر با کمبود و نابرابری های فضایی مواجه است که خود نیازمند اقدامات فوری برای تجدید حیات شهری است.

بافت شهری، مداخله شهری، اسفراین، برنامه راهبردی