شناسایی بافتهای فرسوده شهر زابل بر حسب محل استقرار با استفاده از مدل ترانسکت

امروزه در اکثر شهرهای ایران مسئله ای که بسیار حائز اهمیت است و باید به آن توجه کرد؛ مسئله ی بافتهای فرسوده شهری است؛ که این بافتها در تار و پود شهر جای گرفته و خود را به مرور زمان نمایان کرده اند؛ از طرفی گاها مولفه های فرسودگی در بافتهایی ظهور پیدا می کنند که به دلیل حس تعلق پذیری و تجدید خاطرات شهروندان در آن، حاوی ارزش می باشند و باید در نوع و چگونگی اقدامات برای برنامه ریزی این پهنه ها تمامی مولفه های تاثیرگذار در فرسودگی و ناکارآمدی بافتهای شهری را بررسی و در نظر گرفت. در مقاله ی پیش رو به بررسی پهنه هایی از شهر زابل که به عنوان منطقه ی مورد مطالعه انتخاب شده است پرداخته میشود و آنها با استفاده از مدل ترانسکت که نوعی پهنه بندی به شیوه ی برش عرضی است؛ مورد ارزیابی قرار می گیرند. بر اساس مدل ترانسکت شش پهنه ی متفاوت از منطقه ی مورد مطالعه بدست آمد؛ که هدف از این تقسیم بندی، بررسی و شناسایی انواع بافتهای فرسوده و عمق فرسودگی در هر پهنه است. پس از بررسی های میدانی و مطالعات انجامشده بر روی پهنه های منطقه، این نتیجه بدست می آید که باتوجه به گوناگونی انواع فرسودگی ها، هیچ پهنه ای فاقد نوعی از فرسودگی نیست و نکته ی بسیار مهمی که در پایان ارزیابی پهنه ها مطرح میشود اولویت بندی بافتها برای انجام اقدامات عملیاتی و همچنین تشخیص نوع اقدامات عملیاتی متناسب با انواع و سطوح فرسودگی در هریک از بافتهای شهری است.

Keywords:

مولفه های فرسودگی , شهر زابل , مدل ترانسکت , اولویت بندی , اقدامات عملیاتی