توسعه پایدار و شاخص جای پای بوم شناختی(EF )در توسعه شهری(مطالعه موردی: شهرشهرکرد)

ناپایداری توسعه جوامع بشری در دو قرن اخیر (پس از انقلاب صنعتی) و پیامدهای زیانبارآن که تابعی از متغیرهای جمعیت، سرانه و الگوی مصرف میباشد توجه به اصل پایداری را هرچه بیشتر مورد تاکید قرار میدهد. با بروز ضایعات زیست محیطی و کاهش سطح عمومی زندگی به خصوص در جوامع شهری طی یک الی دو دهه گذشته، رهیافت های توسعه پایدار به عنوان مهمترین موضوع دهه آخر قرن بیستم، از سوی سازمان ملل مطرح شد. روش گردآوری داده ها برای پاسخگویی به سوالات تحقیق در محدوده مورد مطالعه، به دو صورت اسنادی و داده های پیمایشی بود و ابزار مورد استفاده در روش پیمایشی پرسشنامه محققساخته و مصاحبه است. در این پژوهش فرضیه اصلی آن است که شاخصهای اجتماعی و اقتصادی بر EF تاثیر دارد. تجزیه و تحلیل داده ها به کمک نرم افزار SPSS انجام شد و با استفاده از تحلیلها ارتباط بین پیاده راه با شاخصهای مختلف مورد بررسی قرار گرفت و نتایج نشان داد مهمترین شاخص اجتماعی موثر بر EF تحصیلات شهروندان است و شاخص جنسیت کمترین اثر را بر EF دارد.

Keywords:

توسعه پایدار , جای پای بوم شناختی , ضایعات زیست محیطی.