نقش واسطه ای خوش بینی در رابطه انعطاف پذیزی روان شناختی و خود تابآوری با کیفیت زندگی زنان شاغل

هدف پژوهش حاضر تعیین نقش واسطه ای خوش بینی در رابطه با انعطاف پذیری روان شناختی، خودتاب آوری و کیفیت زندگی زنان شاغل است. تمامی معلمان زن تاکستان در سال تحصیلی ۹۶-۱۳۹۵ جامعه آماری پژوهش حاضر را تشکیل دادند. نمونه شامل ۲۱۷ نفر از معلمان جامعه مذکور بود که به روش نمونه گیری خوشه ای تک مرحله ای انتخاب و مورد آزمون قرار گرفتند. پژوهش حاضر از نظر روش گردآوری داده ها از نوع توصیفی- همبستگی است. در پژوهش حاضر برای جمع آوری داده های پژوهش از پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (۱۹۹۶)، پرسش نامه ۲۰ سوالی انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندر وال، پرسش نامه ۲۵ سوالی تاب آوری کانرو دیویدسون و پرسش نامه خوش بینی شیبر، کارو و برنج (۱۹۹۴) و جهت بررسی فرضیه های پژوهش از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون سلسله مراتبی استفاده شد. همچنین بفرضیه های جانبی پژوهش با استفاده از تحلیل واریانس یکراهه مورد بررسی قرار گرفت. کلیه تحلیل ها با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۱ انجام شد. نتایج نشان می دهد که از ابعاد نانعطاف پذیری روان شناختی، بین ادراک گزینه های مختلف و نمره کلی کیفیت زندگی و همه ابعاد آن رابطه منفی معناداری وجود دارد. همچنین بین تاب آوری و کیفیت زندگی و ابعاد آن رابطه معناداری وجود ندارد، اما بین خوش بینی و کیفیت زندگی و ابعاد آن رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین انعطاف پذیری شناختی و خوش بینی توانستند در دو گام کیفیت زندگی معلمان را پیش بینی کنند. براین اساس ابعاد انعطاف پذیری روان شناختی و تاب آوری توان پیش بینی کیفیت زندگی معلمان را ندارند. خوش بینی در رابطه بین انعطاف پذیری روان شناختی و کیفیت زندگی نقش میانجی ندارد. یافته های پژوهشی بیانگر آن است خوش بینی و داشتن یک شیوه تبیینی خوش بینانه با ارتقای کیفیت زندگی معلمان زن شهر تاکستان ارتباط دارد و می تواند آن را پیش بینی کند. پیشنهاد می شود از آموزش خوش بینی به منظور ارتقای کیفیت زندگی معلمان زن در دیگر مناطق آموزش و پرورش نیز استفاده شود.

Keywords:

خوش بینی , انعطاف پذیری روان شناختی , خود تاب آوری , کیفیت زندگی , زنان معلم