بررسی پیش بینی بهزیستی ذهنی و احساس تنهایی بر اساس شفقت ورزی به خود در بین دانشجویان مطلقه

پژوهش حاضر با هدف بررسی پیش بینی بهزیستی ذهنی و احساس تنهایی بر اساس شفقت ورزی به خوددر بین دانشجویان مطلقه انجام پذیرفت. طرح پژوهش از نوع توصیفی همبستگی می باشد. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه دانشجویان زن مطلقه پیام نور که در سال ۱۳۹۹ در مقطع کارشناسی ارشد مشغول به تحصیل هستند. در این پژوهش ۹۰ شرکت کننده به صورت نمونه گیری داوطلبانه انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه بهزیستی ذهنی کییز و ماگیارمو (۲۰۰۳)، پرسشنامه احساس تنهایی راسل، پیلوا و کورتونا (۱۹۸۰)، پرسشنامه شفقت ورزی به خود نف (۲۰۰۳) بودند. داده ها با استفاده از آمار توصیفی، ضریب همبستگی و رگرسیون چند متغیری با استفاده از نرم افزار spss-۲۴ تحلیل شد. نتایج نشان داد که احساس تنهایی نتوانست به طور معناداری از طریق شفقت به خود پیش بینی شود؛ اما شفقت ورزی به خود تئانست ۷% از واریانس مربوط به بهزیستی ذهنی را تبیین کند (P=۰/۰۰۷). بنابراین می توان نتیجه گرفت افرادی که شفقت ورزی بالاتری نسبت به خود دارند، یک تعادل هیجانی ایجاد کرده و بهزیستی ذهنی خود را افزایش می دهند.

Keywords:

بهزیستی ذهنی , احساس تنهایی , شفقت به خود