مهنوش بوستانی - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش واقعیت درمانی مبتنی بر تئوری انتخاب بر نشخوار ذهنی و عواطف زنان مطلقه در سال ۱۳۹۸ انجام شد. جامعه آماری این پژوهش، کلیه زنان مطلقه ای بودند که پس از طلاق به مراکز مشاوره سطح شهر تهران در سال ۱۳۹۹ بوده و ۳۰ شرکت کننده به صورت دومرحله ای نمونه گیری در دسترس در مرحله ی اول از بین مراکز مشاوره سطح شهر تهران، نمونه گیری تصادفی ساده با استفاده از قرعه کشی از بین افراد دارای ملاک های ورود به پژوهش، انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل جای گرفتند. افراد گروه آزمایش تحت آموزش ۱۰ جلسه ای یک ساعته (هر هفته یک جلسه) مبانی عملی و تئوری رویکرد واقعیت درمانی بر مبنای پروتکل آموزشی امانی (۱۳۹۴) قرار گرفتند و در این مدت گروه کنترل در انتظار ماندند. اطلاعات اصلی این پژوهش با استفاده از بدست آمد PANAS پرسشنامه های نشخوار فکری نولن هوکسما و مارو (۱۹۹۱)، پرسشنامه عواطف مثبت و منفی در تجزیه و تحلیل اطلاعات از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (تحلیل کووایانس چند متغیره) استفاده شد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که آموزش واقعیت درمانی مبتنی بر تئوری انتخاب بر نشخوار ذهنی و عواطف زنان مطلقه اثربخش بوده است.

واقعیت درمانی، نظریه انتخاب، نشخوار ذهنی، عواطف