پیش بییی درگیری تحصیلی براساس سبک های ارتقاء دهنده سلامت و باورهای دینی در بین دانشجویان دانشگاه پیام نور سمنان

هدف پژوهش حاضر، پیش بینی درگیری تحصیلی براساس سبک های ارتقا دهنده سلامت و باورهای دینی در بین دانشجویان دانشگاه پیام نور سمنان بود. روش پژوهش توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه پیام نور سمنان بود. نمونه این پژوهش ۳۷۰ نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی- طبقه ای انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه عمل به باورهای دینی (معبد) گلزاری (۱۳۷۹)، پرسشنامه سبک زندگی میلر و اسمیت و در نهایت از پرسشنامه شافلی، لی تر، ماسلاچ و جکسون (۱۹۹۶) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی (فراوانی، درصد فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه) استفاده شد. یافته ها نشان داد که نمره کل سبک ارتقاء دهنده سلامت دارای همبستگی مثبت و معنادار با درگیری تحصیلی است (p>۰/۰۱). و باورهای دینی دارای همبستگی معنادار با درگیری تحصیلی دانش آموزان گروه نمونه است. همچنین این مدل توان پیش بینی ۶۵/۴ درصد از واریانس سبک های ارتقاءدهنده سلامت و باورهای دینی را بر مبنای درگیری تحصیلی در بین گروه نمونه دارا بود.

Keywords:

درگیری تحصیلی , سبک های ارتقا دهنده سلامت , باورهای دینی