مرتضی ابراهیمی

در مقابل مفهوم امنیت اجتماعی که ناظر بر تدارک سلامت افراد جامعه در مقابل اقدامات خشونت آمیز و رفع دغدغه های ذهنی احساس عدم امنیت شهروندان است، مفهوم تامین اجتماعی فقط به نگرانی ها و معضلات جامعه در موارد و مواقع خاص می پردازد. بنابراین ناامنی اجتماعی مورد نظر این پژوهش عبارت است از مجموعه حرکت های عمدی و تحولات عادی که اطمینان خاطر افراد و ا نسجام گروه های اجتماعی را مخدوش می سازد. براساس چهار مولفه مذکور می توان تصریح نمود که امنیت اجتماعی مفهومی کاملا متمایز از تامین اجتماعی می باشد. مرجع تامین اجتماعی فقط بخشی از افراد جامعه است. در حالیکه امنیت اجتماعیف کلیت جامعه را مد نظر دارد که در قالب گروه های مختلف اجتماعی خود نمایی می کنند. امنیت اجتماعی به عنوان یکی از حساس ترین و مهمترین نوع امنیت، از عناصر اساسی حیات انسان هاست. بدون شک هیچ عنصری برای پیشرفت و تسوعه یک جامعه و همچنین شکوفایی استعدادها، مهمتر از عنصر امنیت و تامین آرامش در جامعه نمی باشد. امنیت اجتماعی به معنای تمهید فضا و ابزارهای لازم برای ابراز وجود و طرح نظر گروه های مختلف اجتماعی از قبیل زنان، جوانان، اقوام و اقلیت ها، هنگامی موثر و مطرح است که به عنوان یک امر گریزناپذیر با یک ارزش پذیرفته شود. امنیت اجتماعی مورد نظر، اطمینان خاطر جامعه در قبال تحولات عادی و تحرکات عمدی معطوف به سلامت و هویت خود است. همانگونه که دیده می شود در این تعریف، هویت گروهی فقط یکی از منابع نگرانی جامعه است.

امنیت شهری، نظم، امنیت اجتماعی، حقوق اجتماعی