محمد عابدینی - دکترای اخلاق و عضو هیئت علمی دانشکده علوم پزشکی – دانشجوی دکترای حوزه

هدف و زمینه: هدف این پژوهش بررسی اثربخشی زوج درمانی تدوین شده بر مبنای محتوای آموزه های اسلامی و متون دینی بر سطح رضایت زناشویی بود. روش کار: روش پژوهش بر اساس هدف مورد نظر از نوع تحقیقات بنیادی کاربردی است و به صورت نیمه تجربی از نوع پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل است و جامعه مورد مطالعه شامل زوج های مذهبی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهرستان اصفهان در بازه زمانی بهمن سال ۱۳۹۴ تا اسفند سال ۱۳۹۷ بوده است که با توجه به محتوای اسلامی و دینی بسته درمانی از پرسشنامه سطح دینداری دکتر آذربایجانی استفاده شد. و روش نمونه گیری در این پژوهش در دسترس که شامل ۳۰ زوج بوده است که به مرکز مشاوره نجوای آرامش اصفهان مراجعه نموده اند که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵ زوج) و گروه کنترل (۱۵ زوج) جایگزین شدند. متغیر وابسته در این پژوهش رضایت زناشویی زوجین و متغیر مستقل زوج درمانی مبتنی بر آموزه های اسلامی است که در ۱۰ جلسه ۹۰ قیقه ای تنظیم و بر گروه آزمایش اجرا شد و گروه کنترل هیچ نوع درمانی دریافت نکردند و ابزار ارزیابی در این پژوهش پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ (ENRICH) فرم ۴۷ سوالی بود. داده ها با استفاده از نرم افزار spss و با استفاده از تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل واقع شد. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد که زوج درمانی اسلامی بر رضایت زناشویی زوجین در سطح معنی دار (p>۰/۰۵) تاثیر داشته است. همچنین نتایج درباره زیرمقیاس های رضایت زناشویی زوجین نشان داد که آموزش زوج درمانی اسلامی بر ابعاد پاسخ قراردادی، رضایت زناشویی، موضوعات شخصیتی، ارتباط زناشویی، حل تعارض، روابط جنسی و جهت گیری مذهبی اثربخش بوده است. اما این رویکرد درمانی نتوانسته بر ابعاد مدیریت مالی، فعالیت های اوقات فراغت، رزندان، ارتباط فامیلی و نقش های برابری زن و مرد اثر بخش باشد (p<۰/۰۵). نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده از تجزیه و تحلیل داده ها فرضیه پژوهش مبنی بر اثربخشی آموزش و اجرای زوج درمانی مبتنی بر آموزه ها و منابع اسلامی بر ارتقاء سطح رضایت مندی زناشویی تائید می گردد.

زوج درمانی اسلامی، رضایت زناشویی، رویکرد اسلامی، منابع اسلامی، زوج درمانی