اثربخشی روش تدریس بدیعه پردازی بر پیشرفت تحصیلی و خلاقیت در دانش آموزان پایه هفتم شهر هلیلان

هدف پژوهش حاضر، اثربخشی روش تدریس بدیعه پردازی بر پیشرفت تحصیلی و خلاقیت در دانش آموزان پایه هفتم شهر هلیلان بود. این تحقیق از نوع پژوهش های شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پایه هفتم شهر هلیلان بود. نمونه پژوهش شامل ۸ دانش آموز بود که با نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش (۴ نفر) و کنترل (۴ نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت ۵ جلسه آموزش های مربوط به تدریس به شیوه بدیعه پردازی را دریافت کردند. اطلاعات این پژوهش از طریق، معدل دانش آموزان به عنوان ملاک پیشرفت تحصیلی و پرسشنامه خلاقیت عابدی جمع آوری شد. روش مورد استفاده برای آزمون فرضیه های پژوهش تحلیل کوواریانس تک متغیره بود، فرضیه ها در سطح ۰/۰۵ با نرم افزار spss۲۴ تجزیه و تحلیل شد. یافته های پژوهش نشان داد که روش تدریس بدیعه پردازی برای دانش آموزان، اثر معناداری بر افزایش پیشرفت تحصیلی و خلاقیت داشته است. با استناد به داده های بدست آمده از این پژوهش پیشنهاد می شود به جای روش تدریس سنتی از روش های جدید تدریس برای دانش آموزان استفاده شود.

Keywords:

روش تدریس , بدیعه پردازی , پیشرفت تحصیلی , خلاقیت