تحلیل پتانسیل منابع انسانی در استان چهارمحال و بختیاری با استفاده از شاخص توسعه انسانی

گرچه از دید اقتصادی افزایش درآمد سرانه به عنوان معیار توسعه به حساب می آید، اما نمی تواند همه ابعاد توسعه یافتگی را تشریح کند. لذا شاخص توسعه انسانی (HDI) به عنوان یک معیار کلی توسط برنامه توسعه سازمان ملل متحد (UNDP) منتشر شد و مبنای اندازه گیری توسعه را سه بعد اساسی زندگی بشر یعنی سلامت، آموزش و سطح استاندارد زندگی قرار داد. شاخص توسعه انسانی با محاسبه میانگین هندسی مقادیر نرمال شده هر کدام از این سه شاخص به دست می آید. منطقه مورد مطالعه استان چهارمحال و بختیاری با جمعیت ۹۴۷۷۶۳ نفر در سال ۱۳۹۵ در نه شهرستان است. هدف این مطالعه بررسی ابعاد مختلف شاخص توسعه انسانی در شهرستانهای مختلف این استان و مقایسه آن با مقادیر متوسط کشور است. همچنین تغییرات ابعاد این شاخص در فاصله سالهای ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۵ بررسی شد. نتایج بررسی سال ۱۳۹۵ نشان داد شاخص امید به زندگی در استان ۶۷/۷۳ سال و کمتر از میانگین کشور (۶/۷۵) است. همچنین میانگین سالهای تحصیل برای جمعیت چهارمحال و بختیاری ۲۳/۷ سال و کمتر از متوسط کشور (۸/۸) و سالهای مورد انتظار تحصیل با رقم ۴۵/۱۴ سال از متوسط کشوری این عامل که ۸/۱۴ سال است کمتر میباشد. شاخص درآمد سالانه ملی برای این استان نیز به طور مجزا محاسبه نشده و از اطلاعات ملی استخراج شده است که نشان میدهد در دوره مورد مطالعه به علت عدم رشد اقتصادی، سرانه درآمد ملی با کاهش روبرو شده است. با اندازهگیری شاخص توسعه انسانی مشاهده گردید، مقدار این شاخص در استان چهارمحال و بختیاری از ۶۹۷/۰ در سال ۱۳۹۰، به ۷۴/۰ در سال ۱۳۹۵ رسیده است. رشد این شاخص در سطح کشور نیز از ۷۵۵/۰ به ۷۷۴/۰ رسیده است. به طور کلی شاخص توسعه انسانی در استان چهارمحال و بختیاری از متوسط کشور کمتر است.

Keywords:

امید به زندگی , سرانه درآمد ملی , آموزش , استان چهارمحال و بختیاری