واکاوی کارکرد "رویا" در سروده های ادونیس

چکیده «رویا» از جمله اصطلاحات اساسی در نقد ادبی و تعریف شعر نو به شمار می رود که تحت تاثیر مکاتب غربی یا تصوف به این حوزه وارد شد. امروز شاعر نوپرداز عرب نه تنها از ساختارها و چارچوب های از پیش تعیین شده پیروی نمی کند؛ بلکه در صدد است تا خیال را در آزادی کامل رها سازد و زبان را شکوفایی دو چندان بخشد و آن را از منطق عقل و سیطره سنت ها و قراردادها بیرون سازد؛ از این رو به جهان رویا پا می نهد تا به واسطه آن، در دریافت های خود از جهان بیرون به جهانی ماورایی قدم نهد و تصاویر و رمزهایی عرضه دارد که تاویل های بسیار دارد و دریافت یک معنا از آن ممکن نیست. بررسی اصطلاح رویا از آن جهت ضرورت دارد که تحولی بزرگ در اصول نگارش شعر نوی عرب بر جای گذاشت. به نظر می رسد از میان شاعران نوپرداز عرب، ادونیس به خوبی توانسته است ضمن بکارگیری این اصطلاح در نقد ادبی، زبان شعر خود را به شیوه های نگارش رویا بسیار نزدیک کند. مقاله حاضر که به شیوه توصیفی تحلیلی نگاشته شده در صدد است تا ضمن معرفی اصطلاح "رویا" در نقد ادبی معاصر، تکنیک های بکاربستن نگارش "رویا" را در شعر ادونیس مورد واکاوی قرار دهد و نشان دهد ادونیس با تاثیرپذیری از میراث صوفیه و بکارگیری روش هایی در تاویل متن چون عدم تعین در دلالت واژگان، و استفاده از شیوه هایی در هنجار شکنی دستوری و آشنایی زدایی در تصاویر زبان شعر خود را به نگارش رویا یا همان نگارش صوفیانه نزدیک نماید.

Keywords:

رویا , نگارش رویا , شعر نو , شعر صوفیانه , ادونیس