سیمای کرد در شعر کلاسیک عربی
عنوان مقاله: سیمای کرد در شعر کلاسیک عربی
شناسه ملی مقاله: JR_JALIT-10-2_007
منتشر شده در در سال 1397
شناسه ملی مقاله: JR_JALIT-10-2_007
منتشر شده در در سال 1397
مشخصات نویسندگان مقاله:
عبدالله رسول نژاد - استادیار گروه زبان وادبیات عربی دانشگاه کردستان
خلاصه مقاله:
عبدالله رسول نژاد - استادیار گروه زبان وادبیات عربی دانشگاه کردستان
پس از گسترش اسلام و پذیرش آن از طرف اقوام مختلف، فرهنگ اسلامی بستری برای احترام متقابل میان اقوام وملتها شد و شعر عربی نیز به جای ترویج نخوت قبیلهای، به ترسیخ اخوت ایمانی پرداخت؛ اما در جامعه اسلامی و دنیای عرب، پس از فاصله گرفتن تدریجی از سرچشمه های تبعیض زدای دین، و به دنبال پیدایش دوباره تعصبات قبیلهای پیش از اسلام، به ویژه در دوره عباسی، از یک سو نحله هایی چون شعوبیه، در واکنش به بیعدالتی شاهان موسوم به خلفا، به ذکرمعایب عرب ها پرداختند و در عکسالعملی مشابه، برخی عرب های متعصب نیز به تحقیر دیگر ملل اسلامی چون ایرانیان و کردها پرداختند. البته سهم کردها در این میان، مضاعف بود؛ از طرفی به دلیل ایرانی بودن، می بایست تاوان شعوبی گری برخی ایرانیان را بپردازند و از جهتی دیگر، به دلیل انتساب به «ماد»ها از تیر تحقیر برخی از ایرانیان باستان گرا بی نصیب نماندند. در این پژوهش برای پاسخ به این پرسش که در شعر کلاسیک عربی، چه تصویری از کردها ارائه شدهاست؟ بررسی جوانب گوناگون سیمای کرد در شعر کلاسیک عربی از جمله مدح و نکوهش شخصیتهای کرد، اشاره به نسب و نژاد کردها، بررسی شدهاست و نتایج آن نشان می دهد که تعداد قابل توجهی از این تصویرها، متاثر از درگیری های میان شعوبیه و عرب های متعصب، چهره ای منفی و گاه خرافی از کردها را نشان می دهند. در برخی دیگر، شاهد تمجید از شخصیت های مهم و اثر گذار کرد هستیم؛ اما همراه با تجاهل یا انتحال نسبشان. در موارد اندکی نیز شاهد تصویر واقعی همراه با همدلی نسبت به کردها هستیم که موارد اخیر بیشتر به دلیل گسترش ارتباطات وبالا رفتن سطح آگاهیهای عمومی وبه هم خوردن معادلات منطقهای ونیز قرار گرفتن کردها در شرایط مشابه با دیگر ملتهای خاورمیانه بودهاست.
کلمات کلیدی: شعر کلاسیک عربی, سیمای کرد, شخصیت های کرد, تفاوت زبان ها و نژادها
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1228290/