بررسی نقش سرمایه اجتماعی در توسعه پتانسیل کار آفرینی (مورد مطالعه: دانشجویان دانشگاه تبریز)

معمولا اولین گام برای توسعه­ی پایدار و مداوم اجتماعی، داشتن نیروی انسانی خلاق و با کیفیت بوده است. نیرویی که توانایی ایجاد تغییر را داشته و مدام به دنبال پایه­ریزی حرکتی نو و تازه باشد. لذا عدم توجه کافی به شرایط و ویژگی­های تربیتی چنین افرادی لطمه­ای جبران ناپذیر بر پیکره جوامع است. از اینرو  مقاله حاضر،  به بررسی تاثیر سرمایه اجتماعی و ابعاد آن بر پتانسیل کارآفرینی دانشجویان به عنوان یکی از عوامل موثر بر تربیت افراد کارآفرین و خلاق توجه نموده است. جامعه آماری تحقیق را کلیه دانشجویان دانشگاه تبریز در تمامی مقاطع در سال تحصیلی ۹۳-۹۲ تشکیل می­دهد که از بین آنها، ۴۰۴ نفر با استفاده از نمونه­گیری طبقه­ای تصادفی انتخاب، و داده­ها جمع آوری شد. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شده است.نتایج تحقیق حاضر نشان داد که بین سرمایه اجتماعی و ابعاد آن با پتانسیل کارآفرینی دانشجویان رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. یعنی با افزایش سرمایه اجتماعی و ابعاد آن می­توان به بهبود سطح پتانسیل کارآفرینی کمک نمود. نتایج تحقیق همچنین میانگین نمره دانشجویان را برای پتانسیل کارآفرینی، متوسط رو به بالا و برای سرمایه اجتماعی متوسط ارزیابی نمود. عمل­گرایی بیشترین میانگین را در بین ابعاد پتانسیل کارآفرینی و هنجار اجتماعی بیشترین میانگین را در بین ابعاد سرمایه اجتماعی به خود اختصاص داده است. همچنین براساس نتایج تحقیق پتانسیل کارآفرینی بیشتر از همه از متغیر هنجار اجتماعی متاثر است. بعد از آن نیز متغیرهای اعتماد اجتماعی و شبکه اجتماعی به ترتیب بیشترین نقش را در تبیین متغیر وابسته دارند.

Keywords:

کارآفرینی , سرمایه اجتماعی , هنجار اجتماعی , دانشگاه تبریز , عمل گرایی