مدلسازی رشد و توسعه شهر بیابانی یزد با استفاده از تحلیل های پیشرفته فضایی، در بازه زمانی ۱۹۹۹-۲۰۲۰

پژوهش حاضر در پی ارزیابی تغییرات اراضی شهر یزد در طی سال­های ۱۹۹۹ تا ۲۰۱۳ و سپس پیش بینی این تغییرات تا سال ۲۰۲۰ می­باشد. از این رو برای پی بردن به نوع و میزان تغییرات رخ داده در منطقه فوق سری­های زمانی،تصاویر ماهواره­ای لندست سال­های ۱۹۹۹، ۲۰۰۶و ۲۰۱۳ مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. پس از عملیات بارزسازی،برای کشف و ارزیابی تغییراتاز روش مقایسه بعد از طبقه بندیاستفاده شد. همچنین برای پیش بینی روند تغییرات تا سال ۲۰۲۰ از دو روش CA-Markov  و LCMاستفاده گردید. نتایج به دست آمده از این تحقیق نشان داد که در طی ۱۴ سال مورد بررسی مدل CA-Markov با دقت ۷۰% به پیش بینی نقشه کاربری اراضی پرداخته است. نقشه خروجی مدل برای سال ۲۰۲۰، بیشترین افزایش مساحت را برای کاربری مسکونی و ساخته شده به میزان ۱۱/۵۱ درصد و بیشترین کاهش را برای زمین بایر  به میزان ۲۹ درصد پیش بینی کرد. دقت مدل LCMبرای پیش بینی نقشه کاربری اراضی ۸۳% محاسبه گردید. در نقشه خروجی، این مدل برای سال ۲۰۲۰، افزایش ۶۸% اراضی ساخته شده و کاهش ۸/۲۴ درصدی زمین­های بایر پیش بینی گردید.بالاتر بودن دقت مدل LCMنسبت بهCA-Markovبه دلیل استفاده از متغیرهای مستقل به عنوان پارامترهای ورودی به این مدل می­باشد. نهایتا هر دو مدل دارای دقت مناسبی در پیش بینی توسعه فیزیکی یزد در دوره زمانی مذکور  بوده و تا سال ۲۰۲۰ ، شهر یزد به سمت حاشیه (غرب و جنوب غرب و جنوب) گسترش یافته و شهرهای همجوار مانند حمیدیا، شاهدیه را دربرمی­گیرد.

Keywords:

تغییر کاربری اراضی , CA-Markov , LCM , توسعه فیزیکی شهر , یزد