ظرفیت سنجی گردشگری ساحلی پایدار، مطالعه موردی: شهرستان کنگان

امروزه اهمیت صنعت گردشگری باعث شده است که دامنه وسیعی از برنامه­های راهبردی و اجرایی در سطح کشورها و مناطق دارای جاذبه­های گردشگری، برای توسعه این صنعت به اجرا درآید. تنوع­ بخشی به فعالیت­های صنعتی و اقتصادی پارس جنوبی، بالا بردن شاخص­های توسعه انسانی (رفاه، سلامت و...) و زیست محیطی، توجه به پایداری اجتماعی، معرفی و نمایش توان نیروهای داخلی در عرصه صنعت کشور (توسعه فنی- فرآیندهای صنعتی و پیشرفت­های تکنولوژیکی در منطقه) و در مجموع، توسعه پایدار منطقه، از جمله عوامل اصلی و ضرورت­ها برای تحلیل و شناسایی ظرفیت­های توسعه گردشگری در شهرستان «کنگان» است. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف ظرفیت­سنجی گردشگری ساحلی پایدار شهرستان کنگان با روش توصیفی- تحلیلی تدوین شده است. در این تحقیق، نقاط قوت و ضعف گردشگری شهرستان کنگان و تهدیدها و فرصت­های تاثیر­گذار  بر آن (۹ قوت، ۶ ضعف، ۱۰ فرصت و ۶ تهدید) مورد تحلیل قرار گرفتند. وجود جاذبه­هایی مانند سواحل زیبا و کم­نظیر و اکوسیستم مستعد جنگل­های حرا، زمینه جذب گردشگر به شهرستان کنگان را فراهم نموده است، اما به دلیل وجود نقاط ضعف زیر­ساختی (خدمات و امکانات رفاهی)، عدم سرمایه­گذاری و برنامه­ریزی در ابعاد توسعه گردشگری و نیز مشارکت ضعیف، اجباری و هزینه­ای (غیر داوطلبانه و غیرآگاهانه) محلی در اجرای پروژه­های ملی، این شهرستان امکان استفاده از فرصت ها موجود گردشگری را- آن­گونه که شایسته است-  به دست نیاورده است. مطالعات صورت گرفته، نشان می­دهد که در راستای نیل به توسعه پایدار گردشگری ساحلی، مقبول­ترین راهبرد توسعه صنعت گردشگری در شهرستان کنگان، راهبرد بازنگری است.

Keywords:

گردشگری , استراتژی های توسعه گردشگری , گردشگری ساحلی , گردشگری صنعتی کنگ