آمنه عالی - استادیار دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
علی خرمی، - دانشجوآموخته کارشناسی ارشد آموزش و پرورش ابتدایی دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
سهیلا اسلامی - دانشجوآموخته کارشناسی ارشد آموزش و پرورش ابتدایی دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران

یادگیری مسئله­محور یک روش آموزشی فعال و سازنده­گرا در نظام آموزشی است که توجه پژوهشگران را در چند دهه اخیر به خود جلب کرده و تاکنون مطالعات زیادی به­منظور ارزیابی اثربخشی آن انجام گرفته است و نتایج متنوعی را گزارش کرده­اند. این فراتحلیل برای دست­یابی به یک نتیجه­گیری کلی درباره میزان و شرایط اثربخشی یادگیری مسئله محور اجرا شده است. جامعه مدنظر همه پژوهش­های انجام­گرفته از سال ۱۳۸۴ تاکنون است که تاثیر یادگیری مسئله­محور را بر عملکرد یادگیرندگان با شاخص­های مختلف سنجیده­اند و در پایگاه­های اطلاعاتی در دسترس هستند. پس از ارزیابی پژوهش­ها براساس معیارهای ورود و خروج، ۲۷ پژوهش انتخاب و با استفاده از نرم­افزار CMA۲ تحلیل شد. با انجام تحلیل حساسیت به­منظور حذف مطالعات دارای سوگیری انتشار، ۷۳ اندازه اثر باقی ماند که تحلیل شد. بررسی­های آماری نشان داد: ۱) طبق اندازه اثر ترکیبی به­دست­آمده در مدل­های ثابت و تصادفی، یادگیری مسئله­محور بر بهبود یادگیری در حد متوسط موثر بوده است. ۲) یادگیری مسئله­محور بر حیطه­های مختلف یادگیری (دانش، نگرش، و مهارت) تاثیر معنادار داشته است. ۳) تاثیر یادگیری مسئله­محور در سطوح مختلف آموزشی (ابتدایی، متوسطه و دانشگاه) معنادار بوده و با افزایش سطح آموزش یا پایه تحصیلی یادگیرندگان بر اثربخشی این شیوه آموزشی افزوده شده است. ۴) یادگیری مسئله­محور روشی برتر نسبت به روش­های سنتی تدریس بوده، اما از روش­های فعال دیگر بهتر نبوده است. در پایان، براساس یافته­ها پیشنهادهای کاربردی در حوزه تعلیم و تربیت ارائه شده است.

یادگیری مسئله محور, اثربخشی آموزشی, فراتحلیل