بررسی تاثیر آموزش ترکیبی بر عملکرد تحصیلی و رضایت دانشجویان

هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر رویکرد آموزش ترکیبی بر عملکرد تحصیلی و رضایت دانشجویان است. روش مطالعه از نوع پژوهش های شبه آزمایشی است که در آن از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه استفاده شده است. جامعه و نمونه تحقیق دانشجویان کارشناسی علوم تربیتی دانشگاه اصفهان است که در درس «تلفیق فناوری در برنامه درسی» ثبت نام کرده اند (۳۶=n). به منظور اجرای تحقیق، دانشجویان در دو گروه هجده نفری، به دو شیوه سنتی و ترکیبی آموزش دیده اند. در گروه آزمایش، روش ترکیبی با استفاده از سامانه مدیریت یادگیری مودل اجرا شد و گروه گواه به شیوه معمول آموزش دیدند. برای سنجش عملکرد تحصیلی دو گروه، آزمون معلم ساخته ای در دو نوبت آغاز و پایان ترم اجرا شد. پایایی این ابزار با استفاده از آلفای کرونباخ (۸۳/۰) و روایی آن از روش روایی محتوایی بررسی شد. در زمینه رضایت دانشجویان از روش تدریس و استاد، نتایج ارزشیابی استاد به کمک دفتر نظارت و ارزیابی دانشگاه از سامانه گلستان استخراج شد. پس از اطمینان از همگنی واریانس ها و نرمال بودن نمره ها، از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره برای آزمون فرضیه های تحقیق استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان می دهد آموزش به روش ترکیبی اگرچه در عملکرد تحصیلی دانشجویان در پایان ترم تاثیر معنی داری نداشته است (۰۵/۰>P)، در میزان رضایتمندی ایشان تاثیر مثبت و معنی داری دارد. با توجه به اینکه رویکرد ترکیبی، انعطاف پذیری زیادی را در مواردی مانند دسترسی به منابع، ارتباطات میان استاد و شاگرد، انجام و ارائه تکالیف برای دانشجویان به همراه دارد، رضایت بیشتر آنها از روش آموزش را هم باعث می شود. بنابراین به استادان توصیه می شود از ظرفیت های این رویکرد آموزشی برای تدارک تجربه های یاددهی- یادگیری مطلوب تر به خوبی استفاده کنند.

Keywords:

آموزش ترکیبی , سامانه مدیریت یادگیری , عملکرد تحصیلی , رضایت دانشجویان