تاثیر یادگیری خودتنظیمی بر سبک های حل تعارض دانش آموزان دوره راهنمایی

    هدف این پژوهش، بررسی تاثیر یادگیری خودتنظیمی بر سبک­های حل تعارض دانش آموزان است. بدین منظور،۲۴۰ نفر با روش نمونه گیری تصادفی خوشه­ای چندمرحله ای انتخاب شدند و به پرسشنامه ­های خودتنظیمی بوفارد و نسخه دوم شیوه مقابله با تعارض رحیم (ROCI-II) پاسخ دادند. داده های به­دست­آمده با رگرسیون چندمتغیری تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان می­دهد که راهبردهای شناختی و فراشناختی خودتنظیمی بر سبک­های حل تعارض تاثیر معناداری دارند >۱۰۰/۰) P)؛ ولی راهبرد انگیزشی خودتنظیمی برسبک­های حل تعارض تاثیر معناداری ندارد. راهبردهای یادگیری خودتنظیمی بر سبک همراهانه حل تعارض تاثیر معناداری دارند؛ اما راهبردهای یادگیری خودتنظیمی بر دیگر سبک های حل تعارض (اجتنابی، مهربانانه، مصالحه گرانه و سلطه گرانه) تاثیر معناداری ندارند. بنابراین می توان نتیجه گرفت که یادگیری خودتنظیمی، بهترین پیش بینی کننده سبک حل تعارض سازنده است؛ بنابراین، نهادهای آموزشی باید برای آموزش و اعتلای یادگیری خودتنظیمی کوشش اساسی و جدی کنند.

Keywords:

یادگیری خود­تنظیمی , سبک های حل تعارض , دانش آموزان , دوره راهنمایی , تاثیر