فریبرز نیکدل - عضو هیات علمی دانشگاه یاسوج، کهگیلویه و بویر احمد، ایران
زهرا کوهستانی - کارشناسی ارشد روان شناسی، دانشگاه یاسوج، کهگیلویه و بویر احمد، ایران

خودناتوان سازی پیامدهای زیادی دارد و اثرات نامطلوبی بر نظام آموزشی هر کشوری وارد می­کند. هدف این پژوهش، بررسی اثر واسطه ای باورهای هوشی در رابطه الگوهای ارتباطی خانواده (متغیر  پیش­بین) و خودناتوان سازی تحصیلی (متغیر ملاک) دانش آموزان دختر و پسر دبیرستان های شهر شیراز است. با این هدف، ۴۰۰دانش آموز با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای تصادفی انتخاب شده­اند و پرسشنامه الگوهای ارتباطی خانواده (فیتزپاتریک و ریچی، ۱۹۹۴)، مقیاس خودناتوان سازی (رادوالت و جونز، ۱۹۸۲) و مقیاس باورهای هوشی (دوپیرات و مارینه، ۲۰۰۵) را تکمیل کرده­اند. داده ها با استفاده از رگرسیون چندگانه به­شیوه همزمان و بر اساس روش بارون و کنی (۱۹۸۶) تجزیه و تحلیل شده­اند. یافته ها نشان می­دهد که جهت گیری گفت وشنود به­صورت منفی (۱۵/۰-=β، P

خودناتوان سازی, الگوهای ارتباطی خانواده, باورهای هوشی, دانش­آموزان دبیرستان