نقش انعطاف پذیری منابع انسانی بر ارتقا رفتار نوآورانه با نقش تعدیل گر جوسازمانی در شهرداری منطقه ۹ شهر تهران

هدف تحقیق حاضر به بررسی نقش انعطاف پذیری منابع انسانی بر ارتقا رفتار نوآورانه با نقش تعدیل گر جوسازمانی می پردازد . این تحقیق از حیث هدف کاربردی و از حیث روش نیز یک تحقیق توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه مدیران و کارکنان ستادی شهرداری منطقه ۹ تهران به تعداد ۲۵۰ نفر است. جهت محاسبه حجم نمونه آماری از فرمول کوکران استفاده شد و بر این اساس حجم نمونه آماری ۱۵۲ نفر برآورد گردید. این تعداد نمونه به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شد. ابزار گردآوری اطلاعات در تحقیق پیش رو، پرسشنامه انعطاف پذیری منابع انسانی اوبدا-گارسیا و همکاران )۲۰۱۷(، پرسشنامه جوسازمانی هالپین و کرافت )۱۹۶۳( و پرسشنامه رفتار نوآورانه کانتر )۱۹۸۸( است. داده های تحقیق پس از جمع آوری، با استفاده از آزمونهای تحلیل عاملی تاییدی و معادلات ساختاری توسط نرم افزار SPSS و لیزرل موردبررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که انعطاف پذیری منابع انسانی بر ارتقای رفتار نوآورانه تاثیر دارد و جوسازمانی تاثیر انعطاف پذیری منابع انسانی بر ارتقای رفتار نوآورانه را تعدیل میکند.

Keywords:

انعطاف پذیری منابع انسانی , رفتار نوآورانه , جوسازمانی