سطح بندی زیرساختهای گردشگری شهری با استفاده از مدل TOPSIS (مطالعه موردی: استان زنجان)

توزیع فضایی زیرساخت های گردشگری در نواحی شهری در جذب گردشگران و در نتیجه اقتصاد گردشگری نقش مهمی ایفا می کند. از این رو یکی از مسائل مهم در حوزه گردشگری شناخت پتانسیل ها، رتبه بندی زیرساختها و جاذبه های گردشگری در نواحی مختلف استان و توزیع متعادل این زیرساختها و تسهیلات متناسب با جاذبه های گردشگری است. استان زنجان با دارا بودن جاذبه های طبیعی، تاریخی و فرهنگی فراوان میتواند سالانه گردشگران زیادی را به خود جذب کند. هدف این مقاله سطح بندی شهرستانهای استان زنجان براساس ۸ شاخص توسعه گردشگری در چهارسطح فرابرخوردار، برخوردار، نیمه برخوردار )متوسط( و فروبرخوردار )محروم( میباشد. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و برای تجزیه و تحلیل داده ها از مدل TOPSIS و از نرم افزارهای SPSS، Excel و Arc Map استفاده گردیده است. روش گردآوری اطلاعات نیز به صورت اسنادی و با بهره گیری از آمار و اطلاعات ارائه شده از سوی اداره کل میراث فرهنگی و گردشگری استان بوده است. نتایج این پژوهش نشان میدهد که در استان زنجان، شهرستان زنجان با ضریب اولویت ۰/۸۹۷ از سطح فرابرخوردار، شهرستان های ابهر و طارم با میانگین ضریب اولویت ۰/۱۵۵ از سطح برخوردار، شهرستان سلطانیه با ضریب اولویت ۰/۱ از سطح نیمه برخوردار و شهرستانهای خدابنده، ماهنشان، خرمدره و ایجرود با میانگین ضریب اولویت ۰/۰۶۲۰ در سطح فروبرخوردار قرار دارند.

Keywords:

استان زنجان , گردشگری , شاخصهای توسعه و مدل .TOPSIS