فاطمه کاظمی نسب - دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه اصفهان
سید محمد مرندی - استاد فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه اصفهان
کامران قائدی - استاد زیست شناسی سلولی و مولکولی، دانشگاه اصفهان
فهیمه اسفرجانی - دانشیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه اصفهان
محمد حسین نصراصفهانی - استاد جنین شناسی، پژوهشگاه رویان

هدف مطالعه حاضر، بررسی تاثیر تمرین استقامتی و رژیم غذایی پرچرب بر مسیر PGC-۱a/FNDC۵/Irisin در بافت عضله دوقلو و بافت چربی احشایی در موش های نر C۵۷BL/۶ بود. موش ها به طور تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند: رژیم غذایی پرچرب- تمرین (HF-E)، رژیم غذایی پرچرب- بی تحرک (HF-S)، رژیم غذایی کم چرب-تمرین (LF-E) و رژیم غذایی کم چرب- بی تحرک (LF-S). موش های گروه تمرینی به مدت هشت هفته و پنج روز در هفته با سرعت متوسط ۱۹ متر بر دقیقه و به مدت ۴۵ دقیقه، تحت تمرین روی تردمیل قرار گرفتند. ۲۴ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، موش ها قربانی شدند و برای اندازه گیری ایریزین پلاسما، خون گیری از موش ها انجام شد. بافت عضله دوقلو و چربی احشایی جدا شد و برای اندازه گیری بیان mRNAPGC-۱a و mRNAFNDC۵ در نیتروژن مایع فریز شد. از آزمون آنالیز واریانس دوطرفه در سطح معناداری P < ۰.۰۵ استفاده شد. نتایج نشان داد که سطوح FNDC۵  عضلانی در موش­های تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب بیشتر از موش های تغذیه شده با رژیم غذایی کم چرب بودند (P = ۰.۰۰۱). به طور قابل توجهی، بیانFNDC۵  عضلانی همسبتگی مثبت با چربی بدن موش های C۵۷BL/۶ داشت (P = ۰.۰۰۱, r = ۰.۸). همچنین، نتایج نشان می دهد که تمرین بدنی و رژیم غذایی بر میزان ایریزین پلاسما تاثیری نداشتند (P > ۰.۰۵). نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که رژیم غذایی پرچرب موجب افزایش بیان FNDC۵ در بافت عضله دوقلو می شود. همچنین، احتمالا ارتباطی متقابل بین بیانFNDC۵  عضلانی و توده چربی بدن وجود داردکه انجام مطالعاتی در آینده برای بررسی مکانیسم های سلولی و مولکولی آن لازم به نظر می رسد.  

رژیم غذایی پرچرب, تمرین استقامتی, ژنPGC-۱a, ژنFNDC۵, ایریزین