تاثیراعمال هم زمان ۱۲ هفته تمرین ایروبیک و یوگا و مصرف امگا-۳ بر سطوح کاتکولامین ها ی ادرار و درجه بیش فعالی دانش آموزان بیش فعال هفت تا ۱۱ سال
عنوان مقاله: تاثیراعمال هم زمان ۱۲ هفته تمرین ایروبیک و یوگا و مصرف امگا-۳ بر سطوح کاتکولامین ها ی ادرار و درجه بیش فعالی دانش آموزان بیش فعال هفت تا ۱۱ سال
شناسه ملی مقاله: JR_JSP-12-47_003
منتشر شده در در سال 1399
شناسه ملی مقاله: JR_JSP-12-47_003
منتشر شده در در سال 1399
مشخصات نویسندگان مقاله:
مهدیه سالاری راد - کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران
روح الله نیکویی - دانشیار فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران
داریوش مفلحی - استادیار فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران
فروزان رفیعی رضوانی - استادیار موسسه فارماکولوژی، مرکز تحقیقات علوم اعصاب کرمان، دانشگاه علوم پزشکی، کرمان، ایران و مرکز تحقیقات علوم اعصاب، مرکز تحقیقات بیماری های دهان و دندان، دانشگاه علوم پزشکی، کرمان، ایران
خلاصه مقاله:
مهدیه سالاری راد - کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران
روح الله نیکویی - دانشیار فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران
داریوش مفلحی - استادیار فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران
فروزان رفیعی رضوانی - استادیار موسسه فارماکولوژی، مرکز تحقیقات علوم اعصاب کرمان، دانشگاه علوم پزشکی، کرمان، ایران و مرکز تحقیقات علوم اعصاب، مرکز تحقیقات بیماری های دهان و دندان، دانشگاه علوم پزشکی، کرمان، ایران
کاهش سطوح کاتکولامین ها عامل موثر در وقوع بیش فعالی (ADHD)است. هدف از انجام دادن پژوهش حاضر، مطالعه اثر اعمال هم زمان ۱۲ هفته تمرین ایروبیک، یوگا و مصرف امگا-سه بر درجه بیش فعالی و سطوح کاتکولامین های دانش آموزان بیش فعال هفت تا ۱۱ سال بود. ۴۳ دانش آموز به صورت تصادفی به گروه های کنترل سالم (تعداد = هشت)، کنترل بیش فعال (تعداد = هشت)، امگا -سه بیش فعال (تعداد = نه)، تمرین بیش فعال (تعداد = نه) و تمرین + امگا -سه بیش فعال (تعداد = نه) تقسیم شدند. گروه های تمرینی ۱۲ هفته تمرین ایروبیک و یوگا (پنج جلسه ۳۵ تا ۶۰ دقیقه ای) و گروه های مصرف مکمل، امگا-سه (روزانه ۱۲۰۰ میلی گرم) مصرف کردند. سطوح اپی نفرین و نوراپی نفرین ادرار و درجه بیش فعالی آزمودنی ها قبل و بعد از مطالعه اندازه گیری شد و با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس در بین گروه ها مقایسه شد. در ابتدای مطالعه، سطوح اپی نفرین و نور اپی نفرین گروه کنترل بیش فعال به طور معناداری از گروه سالم پایین تر بود (P < ۰.۰۱). در انتهای مطالعه، سطوح اپی نفرین ادرار گروه امگا -سه (P < ۰.۰۱)، نوراپی نفرین ادرار گروه تمرین (P < ۰.۰۱) و هر دو یعنی اپی نفرین و نوراپی نفرین گروه ترکیبی در مقایسه با گروه کنترل بیش فعال (P < ۰.۰۱) به طور معناداری بالاتر بود. مقادیر پس آزمون درجه بیش فعالی در گروه های امگا -سه (P < ۰.۰۱)، تمرین (P < ۰.۰۱) و ترکیبی (P < ۰.۰۱) در مقایسه با گروه کنترل بیش فعال به طور معنا داری کم بود. همچنین در گروه ترکیبی مقادیر بیش فعالی از گروه تمرین کمتر بود (P < ۰.۰۱). پژوهش حاضر نشان داد که مصرف امگا-سه و انجام دادن تمرین ایروبیک و یوگا به تنهایی، به ترتیب با افزایش سطوح اپی نفرین و نوراپی نفرین موجب بهبود بیش فعالی می شود و اعمال هر دو متغیر به طور هم زمان، با هدف قراردادن هر دو هورمون این اثرهای مفید را تشدید می کند.
کلمات کلیدی: امگا-۳, بیش فعالی, رفتار تکانشگری, کاتکولامین ها, ورزش هوازی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1229966/