محمدحسین باقری - دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، گروه علوم ورزشی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
اکبر اعظمیان جزی - دانشیار فیزیولوژی ورزشی، گروه علوم ورزشی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
ابراهیم بنی طالبی - دانشیار فیزیولوژی ورزشی، گروه علوم ورزشی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
محمدحسین نصر اصفهانی - استاد جنین شناسی، پژوهشکده زیست فناوری رویان، اصفهان، ایران

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر تمرین تناوبی شدید بر بیان ژن PPARγ و محتوای تری گلیسیرید کبدی رت های مبتلا به کبد چرب غیرالکلی انجام شد.در این پژوهش تجربی ۳۰ سر رت نر ویستار به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند: گروه اول (۲۰ سر)، ۱۶ هفته غذای پرچرب با هدف بروز کبد چرب مصرف کرد و گروه دوم (کنترل) (۱۰ سر) در این مدت غذای استاندارد مصرف کرد. پس از تایید کبد چرب به وسیله اندازه گیری سطح سرمی آنزیم ALT  در گروه اول و تقسیم تصادفی آن ها به دو گروه NAFLD و NAFLD+HIIT (هر گروه ۱۰ سر)، گروه NAFLD+HIIT تمرین فزاینده ای براساس درصدی از حداکثر سرعت را  (۷۵ تا ۹۰ درصد) به مدت هشت هفته انجام داد و گرو ه های NAFLD و کنترل تنها رژیم غذایی قبل خود را مصرف کردند و در هیچ تمرین ورزشی شرکت نکردند. در پایان هشت هفته تمرین، میزان بیان ژن PPARγو محتوای کبدی تری گلیسیرید اندازه گیری شد. یافته ها نشان داد میزان بیان ژن PPARγدر گروه NAFLD+HIIT در مقایسه با گروه NAFLD به طور معناداری افزایش یافت (P = ۰.۰۰۱). همچنین میزان تری گلیسیرید کبدی گروه NAFLD+HIIT کاهش معناداری داشت (P = ۰.۰۰۱). میانگین وزن رت ها در گروه NAFLD+HIIT نیز تغییر معنا داری نداشت (P = ۰.۰۵۴)، اما میانگین وزن گروه کنترل و NAFLD در طی این دوره افزایش معنا داری پیدا کرد (P = ۰.۰۰۱). به نظر می رسد تمرین های تناوبی شدید با افزایش بیان PPARγو تاثیر بر تنظیم بیان ژن های موثر در متابولیسم چربی، به طور مستقل از کاهش وزن باعث کاهش تری گلیسیرید کبدی و بهبود بیماری کبد چرب می شوند.

بیماری کبد چرب, تمرین تناوبی شدید, گیرنده فعال تکثیر پرواکسیزوم گاما, تری گلیسرید کبدی